Urineweginfecties beïnvloeden uw urinewegstelsel. Het urinestelsel omvat de blaas, de nieren, de urethra en de urineleiders. De meeste infecties die van invloed zijn op de blaas staan bekend als infecties van de onderste luchtwegen, terwijl infectie van de nieren bekend staat als pyelonefritis. Er zijn verschillende soorten antibiotica gebruikt om urineweginfecties te behandelen. De keuze hangt af van vele factoren, waaronder medische geschiedenis, allergieën en gevoeligheid van het veroorzakende micro-organisme voor dat specifieke antibioticum.
Video van de dag
Penicilline
Penicilline-antibiotica zijn geclassificeerd als bèta-lactam-antibiotica vanwege hun biochemische structuur. Beta-lactam-antibiotica zijn bacteriedodende antibiotica, wat betekent dat ze bacteriën doden, in vergelijking met bacteriostatische antibiotica, die bacteriegroei remmen. Penicilline-antibiotica doden bacteriën door de productie van de bacteriële celwand te verstoren, waardoor de microben barsten. Volgens de Universiteit van Maryland Medical Center was amoxicilline ooit een van de meest gebruikte penicilline-antibiotica tegen urineweginfecties. Nu is het niet effectief tegen maximaal 25% van de gevallen van E. coli, de meest voorkomende bacteriën die urineweginfecties veroorzaken. Augmentin is een ander penicilline-antibioticum dat wordt gebruikt bij de behandeling van urineweginfecties. Bijwerkingen van deze medicijnen zijn diarree, maagklachten en huiduitslag.
Cefalosporinen
Cefalosporinen zijn een ander type bètalactamantibioticum en ze zijn vergelijkbaar in biochemische structuur met penicillines. Deze antibiotica werken tegen een groter bereik van bacteriën die urineweginfecties veroorzaken. Ceftriaxon is een van de meest algemeen toegediende intraveneuze antibiotica en het is nuttig bij de behandeling van pyelonefritis. Orale cefalosporines, inclusief cefixime, kunnen lagere urineweginfecties behandelen, zoals blaasontsteking of blaasontsteking. De bijwerkingen van cefalosporines zijn vergelijkbaar met die van penicilline-antibiotica.
Fluoroquinolone
De fluoroquinolon-antibiotica zijn bacteriedodend en doden bacteriën door hun replicatieproces te verstoren. Volgens het Merck-handboek bereiken fluoroquinolonen bij orale inname hoge niveaus in de urine, waardoor ze ideaal zijn voor de behandeling van urineweginfecties. Bijwerkingen zijn onder meer irritatie van het maagdarmkanaal, hoofdpijn, slaperigheid en hartritmestoornissen.
Sulfa
Sulfa-antibiotica werken tegen blaasinfecties veroorzaakt door gevoelige micro-organismen. Helaas vertonen de meeste bacteriën al een hoge mate van resistentie tegen deze klasse van antibiotica. Sulfa-antibiotica zijn bacteriostatisch en remmen de groei van bacteriën door te interfereren met hun synthese van DNA, het eiwit dat de genetische code van een cel bevat.Bijwerkingen zijn huiduitslag, allergische reactie en andere ontstekingsreacties.
