Nadat ik de diagnose prostaatkanker kreeg, zei mijn arts dat ik twee opties had: bestralingstherapie of wat hij 'de gouden standaard' noemde, namelijk chirurgisch uitschakelen. Het duurde niet lang om te beslissen. Ik wilde dat mijn prostaat in een pot op iemands plank zou zitten - niet in mijn lichaam.
Een van de beste urologische chirurgen van het land werkt in Boston, niet ver van mijn huis in Concord, New Hampshire. Ik las over zijn 'zenuwsparende technieken' die zogenaamd het seksueel functioneren behouden, dus bezocht ik hem. Hij was niet de knapste man, maar hij vertelde me dat hij prostaten uit 200 mannen met prostaatkanker per jaar snijdt.
Ik dacht bij mezelf, ik ben niet op zoek naar een vriend - ik wil een man die echt goed is in wat hij doet en er goed voor wordt betaald. Ik wil een man die aan de North Shore woont in het duurste huis en de duurste auto bestuurt en de beste technicus is.
Dit was mijn man.
De operatie duurde 6 uur. Hij opende me recht onder de navel. Ik herinner me dat ik wakker werd in het ziekenhuis met een katheter en me niet geweldig voelde. Ik had honger en ze voerden me intraveneus. Ze lieten me geen vast voedsel krijgen tot ik een scheet liet. Scheet en jij kunt eten, bleef ik maar denken. Scheet en jij mag naar huis.
Toen mijn katheter eindelijk uitkwam, was ik volledig incontinent. Ik moest de volgende 5 maanden een luier dragen. Dat was ellendig. Ik ben een advocaat; soms stond ik voor de rechtbank om ruzie te maken en voelde ik mezelf lekken. Het was vreselijk afleidend.
Mijn seksuele functioneren had ook te lijden. Ik nam Viagra gedurende 4 of 5 maanden, en het werkte niet. Ik ging terug naar de chirurg en zei tegen de assistent van zijn arts: "Ik ben klaar om terug in het zadel te komen", en hij zei: "Laten we kijken of dit spul werkt."
Hij haalde een flacon met een krachtig vaatverwijdend medicijn tevoorschijn en liet me zien hoe ik mezelf een injectie in de schacht van mijn penis kon geven. Nu is dat een eng moment - boven Mr. Happy staan met een injectienaald in uw hand. Het was niet pijnlijk en het werkte verbazingwekkend goed. Ik was weer helemaal 18 jaar oud. Het nadeel is dat je erectie 4 uur duurt. Het is dus niet alsof je in je houtwinkel kunt werken nadat je seks hebt gehad.
Ik ben nu veel ouder en terug naar mijn oude zelf. Mijn broer Mark had ook een prostatectomie. Onze artsen hebben ons verteld dat onze zonen een verhoogd risico lopen op prostaatkanker. Dus ik zal ze bijvoorbeeld aanmoedigen om de PSA te hebben. Ik heb nooit mijn beslissing geraden. Het betekent dat ik mijn kinderen ga zien doorgaan met hun leven. Vanuit mijn gezichtspunt is er geen reden om geen PSA-test te doen.
