Uw nieren filteren uw bloed voortdurend, scheiden afvalproducten uit terwijl ze eiwitten en andere belangrijke moleculen tegenhouden. Gezonde nieren laten normaal gesproken bijna geen eiwit verloren in de urine. Hoewel eiwit in de urine of proteïnurie een belangrijke marker is voor de ziekte, zijn er ook goedaardige oorzaken van proteïnurie.
Video van de dag
Testen op urine-eiwit
Als uw nieren normaal functioneren, zou u bijna geen detecteerbaar eiwit in uw urine moeten hebben. Verschillende algemene laboratoriumtests worden gebruikt om te controleren op proteïnurie, waaronder urine-peilstokjes voor snelle screeningdoeleinden, geautomatiseerde instrumenten voor een meer gevoelige meting van totaal eiwit en 24-urige urine-verzamelingen om te zoeken naar eiwitverlies in de loop van de tijd. Hoewel de resultaten enigszins kunnen verschillen tussen verschillende laboratoria, is de hoeveelheid eiwit in een willekeurig urinemonster normaal minder dan 8 mg / dL en voor een 24-uursverzameling, minder dan 150 mg totaal, volgens MedlinePlus.
Verhoogde eiwitten in urine
Verhoogde urine-eiwitniveaus zijn een niet-specifieke bevinding die wordt gezien met een breed scala aan medische aandoeningen, variërend van volledig onschadelijk tot potentieel levensbedreigend. Veelvoorkomende oorzaken voor proteïnurie zijn nieraandoeningen, hoge bloeddruk, diabetes, medicijnen, infecties en tumoren zoals multipel myeloom. Verhoogde hoeveelheden eiwit in de urine worden nooit als normaal beschouwd. Milde proteïnurie duidt echter niet altijd op een ernstige aandoening. Aanvullend testen en evalueren door uw zorgverlener is nodig om deze vaststelling te maken.
Goedaardige oorzaken van proteïnurie
Verscheidene aandoeningen zorgen ervoor dat eiwit in uw urine verschijnt zonder een ernstig probleem aan te geven. Een verscheidenheid aan medicijnen kan interfereren met nauwkeurige eiwitmetingen, waaronder veel voorkomende antibiotica, lithium, salicylaten of elk ander medicijn dat de nieren beschadigt. Een tijdelijke verhoging van uw urine-eiwitniveau komt vaak voor bij koorts, zware lichamelijke inspanning, blootstelling aan extreme kou, congestief hartfalen en toevallen, maar keert terug naar normaal kort daarna, volgens "Essentials of Nephrology. "Een aandoening die bekend staat als idiopathische voorbijgaande proteïnurie wordt af en toe gezien bij kinderen en jonge volwassenen, waarbij een hoog urine-eiwit wordt gevonden in een urinemonster, maar is later getest. Orthostatische proteïnurie komt ook voor bij jonge volwassenen, gekenmerkt door het verschijnen van eiwit in de urine wanneer de persoon overdag op en natrekt, maar niet 's nachts tijdens het liggen in de urine wordt aangetroffen. Deze aandoening verdwijnt meestal op de leeftijd van 30.
Benadering van proteïnurie
Proteïnurie dient als een belangrijke marker voor veel ernstige ziekten, dus een vindingrijkheid van eiwit in uw urine moet verder medisch worden beoordeeld.Uw zorgverlener voert normaal gesproken een volledig historisch en lichamelijk onderzoek uit, herziet al uw laboratoriumresultaten en bestelt verdere testen indien nodig om een diagnose te stellen. Houd in gedachten dat niet elk geval van proteïnurie een ernstig probleem aangeeft, en een lichte verhoging van het eiwit kan gewoon de normale reactie van uw lichaam op een tijdelijke ziekte of een andere goedaardige situatie weerspiegelen, vooral als u verder jong en gezond bent.
