"Schitter schitter kleine ster." Hoewel het schijnbaar gewoon een schilderachtig kinderliedje is, is het Jane Taylor- gedicht dat we allemaal uit ons hoofd kennen zoveel meer. Ja, het is een slaapliedje. Ja, het is een inleidende taaltool. Maar voor veel kinderen is het ook de eerste smaak van ruimte en wetenschap - en het idee dat het leven misschien meer is dan je zou verwachten.
Maar hier is het ding: die kleine deuk is verkeerd. Sterren fonkelen niet echt.
Huh?
Dat klopt: de vage verandering in helderheid en kleur - de onmiskenbare glimmende sterren die afgeven op een heldere nacht - is allemaal te wijten aan de atmosfeer, en hoe het de menselijke perceptie beïnvloedt. In het bijzonder is het tumult van de atmosfeer van de aarde verantwoordelijk voor de lichtverschuivingen die we interpreteren als twinkelende sterren. In astronomische termen wordt naar dergelijke vervaging en sprankeling verwezen als "astronomisch zien". Terwijl de atmosfeer draait (denk aan kokend water, mengen en bewegen in verschillende richtingen), wordt het licht van de sterren in verschillende richtingen gebroken. Vervolgens verandert het licht enigszins in helderheid en positie, wat resulteert in die beroemde twinkeling.
Dus nee, het is niet helemaal een optische illusie; we zijn echt getuige van een verandering in licht en positie. Maar de ster zelf verandert niet - het is gewoon een resultaat van de lens waardoor we het zien: de atmosfeer.
Zoals je misschien weet, is de atmosfeer van onze planeet verdeeld in vijf lagen: de troposfeer (waar we wonen), de stratosfeer, de mesosfeer, de thermosfeer, en, ten slotte, de exosfeer (waar satellieten wonen). Het is die basislaag, de troposfeer - in het bijzonder de planetaire grenslaag, het dichtst bij de grond - die verantwoordelijk is voor turbulentie, die dingen oplost. (Nog een opmerking, turbulentie is een deel van de reden waarom golfballen door de lucht vliegen zoals ze doen; het is ook vanwege hun unieke kuiltjesvorm.)
Simpel gezegd, de zon verwarmt de gassen van de atmosfeer ongelijkmatig, waardoor convectiestromen en cirkelvormige windpatronen ontstaan wanneer lucht tussen gebieden met hoge en lage druk beweegt. Turbulentie herverdeelt en mengt warmte, vocht, verontreinigende stoffen en al het andere dat de atmosfeer vormt. Deze opwindende laag is de plaats waar alle weersomstandigheden voorkomen, en zijn turbulentie is verantwoordelijk voor het astronomisch zien, wat nauwkeurige op aarde gebaseerde astronomie moeilijk maakt. Van alle wegversperringen waar astronomie tegenwoordig voor staat - bezuinigingen op personeel, personeelstekorten, het simpele en onmiskenbare feit dat technologie er gewoon nog niet is - is turbulentie een van de grootste.
Krachtige ruimtetelescopen zoals de Hubble kunnen de sterren precies zien zoals ze zijn, zonder vervelende atmosferische interferentie. (Er is geen sfeer in de ruimte). Observaties op grote hoogte - zoals die op Mauna Kea, Hawaii of La Palma op de Canarische eilanden - genieten ook een beter zicht, omdat er minder lucht is tussen de lens en de sterren. Chili is ook een populaire plek voor observatoria, omdat koudere temperaturen ook ideaalere sterrenkijkcondities produceren; warme lucht is meestal turbulent, dus kouder is helderder. Anders dan dat, is ruimteobservatie zeker van tijd tot tijd het turbulentieprobleem. En voor meer fascinerende feiten uit het verre verleden, bekijk deze 21 Mysteries About Space die niemand kan uitleggen.
Om meer verbazingwekkende geheimen te ontdekken over hoe je je beste leven kunt leiden, klik hier om ons te volgen op Instagram!
