Voor mijn redacteur is het het geluid van klinkend ijs in een keramische koffiemok. Wanneer hij het hoort, gaat zijn lichaam in vecht- of vluchtmodus en wordt hij verteerd door een bepaalde vreemde, irrationele woede. "Om de een of andere reden vind ik het erger dan vingernagels op volle kracht een krijtbord of brandweermelders te horen krabben", zegt hij. "Ook is het natuurlijk super specifiek - als ik maar niet leefde in het tijdperk van ijskoffie." Als die ervaring bekend klinkt - en je bent ooit beschuldigd van grouchiness, ongevoeligheid of grofheid na het horen van een lawaaierig geluid, zoals kauwgom, druppelend water of mensen die popcorn eten - dan ben je misschien een van de vele mensen die last hebben van een aandoening die pas de afgelopen jaren een naam heeft gekregen: misophonia.
Soms aangeduid als selectief geluidsgevoeligheidssyndroom, kan misofonie ervoor zorgen dat de persoon die het heeft geluiden opmerkt die vaak onhoorbaar zijn voor anderen, waardoor ze ongemak, angst en soms geweld opwekkende woede veroorzaken. Maar hoe weet je of je het hebt en wat veroorzaakt het precies? Het belangrijkste is: welke opties zijn er om deze goede allergie te overwinnen?
Lees verder voor antwoorden op al deze vragen.
1. Misofonie is een aandoening die betekent dat gewone geluiden je gek maken
Degenen die last hebben van misofonie hebben sterke, emotionele reacties op alledaagse geluiden. Dit zijn dingen die de gemiddelde persoon niet erg vindt of misschien niet eens opvalt - het geeuwen van een collega, het kauwen van voedsel door een echtgenoot of het snuffelende geluid van de persoon in de metro naast u. Maar terwijl de gemiddelde persoon weinig aandacht zou schenken aan deze alledaagse geluiden, begonnen ze een furieuze reactie in de misofoniac, een bijna-paniekaanval die hen ofwel in woede stuurt, of, waarschijnlijker, een vluchtreactie die hen op de vlucht jaagt deur, zo ver mogelijk weg van de geluiden.
2. Het wordt geactiveerd door enkele verrassende geluiden
De Misophonia Association somt de volgende geluiden op als een van de meest voorkomende triggers voor een aflevering van deze aandoening:
- Kauwgom kauwen
- Eet geluiden
- Lippende lippen
- Sprekende geluiden (s, p, k)
- Ademhalingsgeluiden
- Herhaalde zachter klinkt als pen klikken, potlood tikken
- Neusgeluiden, keelreiniging
- Door de tanden zuigen klinkt
- snuiven
- Zicht op kauwgom kauwen of eten met open mond
- Huisdier likken of nagels klikken
- Hoge hakken op harde vloeren
- Honden blaffen
3. De trigger geluiden hebben meestal betrekking op de mond
Ondanks de gevarieerde lijst met triggergeluiden hierboven, hebben onderzoekers over het algemeen vastgesteld dat de geluiden die echt misofoniac veroorzaken, meestal betrekking hebben op eten en mondgeluiden. Eén studie schatte dat ongeveer 80% van de trigger-geluiden verband houden met de mond.
4. Misofonie kan behoorlijk extreem worden
Hoewel veel patiënten barsten van woede of walging voelen bij de geluiden, kunnen sommige gewelddadig worden, anderen of zichzelf pijn doen. In andere gevallen kan dit leiden tot extreem antisociaal gedrag. De New York Times sprak met Olana Tansley-Hancock, die beschreef hoe hij niet langer kon deelnemen aan gezinsmaaltijden nadat de misofonie zich in de kindertijd had voorgedaan. "Ik kan het alleen beschrijven als een gevoel mensen in het gezicht te willen slaan, toen ik het geluid van hen hoorde eten, " zei hij.
5. Je begint symptomen van misofonie te krijgen rond de leeftijd van 12
Over het algemeen is de leeftijd waarop patiënten hun gevoeligheid voor geluiden beginnen op te merken rond de leeftijd van 12 - een onderzoek onder ongeveer 200 misofonie-patiënten isoleerde dat als de gemiddelde leeftijd waarop respondenten zich voor het eerst bewust werden van de aandoening. Er zijn echter gevallen van misofonie bij volwassenen vastgesteld.
6. Er is een Misophonia Association
De Misophonia Association helpt om te pleiten voor mensen die lijden aan misofonie, biedt ondersteuning en verspreidt het woord over de kwaal. De non-profitgroep wordt gefinancierd door donaties en wordt gerund door vrijwilligers en stelt dat het haar missie is om "samen te staan in onze afwijzing van vooringenomenheid, vooroordelen en uitsluiting. We waarderen respect, aanmoediging, professionaliteit en hoffelijke spraak en gedrag. We erkennen inspanning, intenties en prestaties. We juichen behulpzaamheid, positiviteit en samenwerking toe. " Klinkt als een aantal mooie mooie doelen.
7. Er is een jaarlijkse Misophonia-conventie
8. Er is hersenwetenschap om het te ondersteunen
Neurowetenschappers aan de Britse universiteit van Newcastle voerden hersenscans uit van mensen die aan misofonie leden en ontdekten dat wanneer de proefpersonen de triggergeluiden hoorden, hun voorste insulaire cortex (het gebied van de hersenen waarvan werd aangenomen dat het verantwoordelijk was voor emotionele gevoelens) in de war raakte. De onderzoekers ontdekten ook dat de AIC anders verbonden was met de geheugenherinnerende hersengebieden van de amygdala en de hippocampus bij mensen met misofonie dan bij degenen die er geen last van hadden.
"We denken dat misofonie mogelijk sterk verband houdt met het oproepen van herinneringen uit het verleden, omdat mensen met misofonie zeer slechte ervaringen hebben gehad, " vertelde een van de onderzoekers aan de New York Times.
9. Misofonie-patiënten zijn anders dan niet-patiënten
Naast de andere manier waarop de AIC verbinding maakt met de amygdala en de hippocampus, zijn degenen die omgaan met misofonie anders dan degenen die dat op andere manieren niet doen. Onderzoekers die MRI-scans uit het hele brein gebruiken om een volledig beeld te krijgen van de hersenen van patiënten, ontdekten dat ze hogere hoeveelheden myelinisatie produceerden - een vettige substantie die isolatie biedt aan zenuwcellen, vergelijkbaar met hoe elektrische tape zich rond een draad wikkelt. Onderzoekers hebben niet ontdekt waarom dit is, maar de hogere niveaus interesseren hen.
10. De term werd officieel bedacht in 2001
Hoewel mensen waarschijnlijk tientallen jaren, zo niet eeuwen, aan misofonie hebben geleden, hadden we er tot de 21e eeuw geen naam voor. In 2001, Amerikaanse wetenschappers Margaret en Pawel Jastreboff, die het onderscheidden van het selectieve geluidsgevoeligheidssyndroom, dat alleen betrekking had op een intolerantie van zachte geluiden (misofonie kan betrekking hebben op zowel zachte als harde geluiden).
11. Er zijn verschillende niveaus ervan
Misophonia UK, een organisatie die zich toelegt op onderzoek en bewustmaking van het publiek rond misofonie, heeft een Misophonia Activation Scale ontwikkeld, die artsen en patiënten helpt te bepalen hoe ernstig hun toestand is. Het varieert van niveau 0 ("Persoon met misofonie hoort een bekend trigger-geluid maar voelt geen ongemak") en brandt langzaam totdat dingen rond niveau 5 ongemakkelijk beginnen te worden ("Persoon met misofonie neemt meer confronterende coping-mechanismen aan, zoals openlijk hun oren, het nabootsen van de trigger persoon, andere echolalieën, of openlijke irritatie vertonen ") alvorens te toppen op niveau 10 (" Feitelijk gebruik van fysiek geweld op een persoon of dier (dwz een huisdier). Geweld kan op zichzelf worden toegebracht (zelfverminking) ").
12. Zelfs sceptici zijn eraan toegekomen
Toen het praten over misofonie echt begon op gang te komen, vielen reacties over het algemeen in twee kampen: (1) "Zie! Het is echt een aandoening. Er is een wetenschappelijke reden dat ik zo boos word als je luid ademt, " en (2) "Ze zijn alleen maar proberen een mooie manier te vinden om 'overgevoelig' te zeggen. 'Maar hoewel veel mensen met hun ogen rolden toen de aandoening de aandacht trok, zijn velen - vooral in de wetenschappelijke gemeenschap - overtuigd geraakt door het bewijsmateriaal.
"Ik maakte zelf deel uit van de sceptische gemeenschap", zei Tim Griffiths, hoogleraar Cognitieve neurologie aan de universiteit van Newcastle, toen hij en zijn team hun bevindingen over de aandoening openbaarden, "totdat we patiënten in de kliniek zagen." Hij voegde eraan toe dat hij hoopte dat zijn bevindingen zouden dienen als een geruststelling voor mensen met misofonie dat het ongemak dat ze ervaren legitiem is.
13. Er is hulp
Hoewel het lijkt alsof misofonie betekent dat je er gewoon de rest van je leven mee moet leven, ontwikkelt de wetenschappelijke gemeenschap behandelingen. Misophonia-klinieken duiken op in het hele land, die experimenteren met programma's als "auditieve afleiding" - waarin witte ruis of andere geluiden worden gebruikt om de aanstootgevende geluiden te maskeren of om te leiden.
Een andere techniek is tinnitus omscholingstherapie, die de sterkte van je gehoorspieren opbouwt en het onderwerp beter in staat stelt om bepaalde geluiden te verwerken. Net zoals de aandoening nog relatief nieuw is, zijn de behandelingen dat ook, maar vroege resultaten zien er veelbelovend uit.
14. Cognitieve gedragstherapie is ook effectief
Een techniek die bijzonder effectief is gebleken bij het beheersen van misofonie, en die zelfs alleen kan worden uitgevoerd, is cognitieve gedragstherapie. Dit is een benadering die zich richt op de gedachten, emoties en reacties van de patiënt op prikkels, waardoor het onderwerp patronen van ongezond gedrag kan identificeren en hun eigen gedachten en reacties op de geluiden kan richten. Een onderzoek waarbij 90 patiënten met misofonie een acht weken durende cognitieve gedragstherapie ondergingen, resulteerde in 48% van de patiënten die een significante vermindering van hun symptomen vertoonden.
Om meer verbazingwekkende geheimen te ontdekken over hoe je je beste leven kunt leiden, klik hier om je aan te melden voor onze GRATIS dagelijkse nieuwsbrief!
Lees dit volgende