De kans is groot dat een van de eerste grappen die je ooit hebt geleerd begon met 's werelds beroemdste openingsconfiguratie: "Knock Knock." En hoewel knock-knock-grappen zichzelf in de Amerikaanse cultuur hebben gegrift op een manier die geen ander genre sindsdien heeft kunnen bereiken, is het niet altijd zo geweest. Ondanks het feit dat ze eeuwenoude wortels hebben, zijn deze grappen pas aan het begin van de jaren dertig populair geworden.
Maar voordat we de enorme populariteit van de knock-knock-grap zien, is het belangrijk om de vroegste verschijning van het formaat te erkennen. Het blijkt het eerste bekende voorval van een klop-klop te zijn, die dialoog daar kwam van de Bard zelf: William Shakespeare.
Hier staat het in Act 2, Scene 3 van Macbeth.
Het was duidelijk dat de klop-klopscène van de Bard niet grappig was bedoeld - en zijn 17e-eeuwse publiek verliet de voorstelling niet vrolijk en deed alsof hij op elkaars deuren klopte. Toch was het een begin.
De volgende versie van de knock-knock-grap verscheen pas rond 1900. En zelfs toen was het formaat een beetje anders. Deze keer begon de grap met de zin "Weet je dat?" De volgende grap was bijvoorbeeld een populaire grap, schreef journaliste Merely McEvoy in een nummer van de Oakland Tribune uit 1922, zoals gemeld door NPR:
Tegen 1936 waren "weet je dat" grappen officieel veranderd in knock-knock grappen, en Amerikanen konden er geen genoeg van krijgen. Dat jaar gaf een krant voor een dakbedekking ons een ander gepubliceerd voorbeeld van de knock-knock-grap. Hier was hun grapje:
"Je kunt de radio niet meer aanzetten zonder een van de Knock-Knock gags te krijgen", beweerde een krantencolumnist in juli van dat jaar. "Ze zijn leuk en wanneer sommige van de betere orkesten ze uitvoeren, zijn ze geschreeuw. Maar dat heb je waarschijnlijk zelf ontdekt." (Swing-orkesten zouden knock-knock-grappen opnemen in de publieksparticipatiesegmenten van hun acts.)
Een deel van de grappen uit 1936 vloeide voort uit het feit dat de kolonel Frank Knox werd gekozen als loopmaat voor de Republikeinse presidentskandidaat van dat jaar, Alf Landon. En iedereen weet dat plezier maken met de namen van politici altijd een feest is.
Gedurende het einde van de jaren '30 bereikten knock-knock-grappen een koortspitch. En zoals alles dat een beetje te populair wordt, begonnen mensen over hun verdiensten te discussiëren. Namelijk, of ze wel of niet grappig waren en of mensen die ervan genoten wel of niet intelligent waren.
DA Laird, de directeur van het Rivercrest Psychological Laboratory aan de Colgate University, beweerde in een algemeen verspreid redactioneel dat knock-knock-grappen gecategoriseerd konden worden samen met andere soorten "absurde stunts die gek werden en die de belangrijkste interesses van duizenden jonge mensen bezighielden. mensen." Harsh!
Hoe dan ook, klop-klop grappen vast. En of ze je nu aan het lachen of kreunen maken, ze gaan waarschijnlijk nergens snel naartoe. Dus de volgende keer dat iemand je slaat met een "Klop Klop", raak niet te verergerd. Het is tenslotte Shakespeare. En als je op zoek bent naar nog meer bizarre trivia, bekijk dan deze 40 willekeurige obscure feiten waardoor iedereen denkt dat je een genie bent!
