Een snelle hartslag wordt tachycardie genoemd. Tachycardie is een aritmie (abnormaal hartritme) gedefinieerd als een hartslag van meer dan 100 slagen per minuut. Tachycardie kan worden veroorzaakt door een aantal factoren, zoals lichaamsbeweging, pijn, angst, angst, medicijnen, stimulerende middelen zoals cafeïne, koorts of problemen met de hartspier zelf of het hartgeleidingssysteem. De vele bijwerkingen van tachycardie zijn van invloed op meerdere lichaamssystemen. De behandeling van tachycardie is correctie van het onderliggende probleem dat de snelle hartslag veroorzaakt.
Video van de dag
Algemene bijwerkingen
Oudere mensen en personen die al ziek zijn, tolereren mogelijk geen langdurige tachycardie. De meeste gezonde personen kunnen echter tachycardie gedurende een bepaalde periode verdragen. Algemene bijwerkingen kunnen zijn: zich angstig voelen, zweten, uw hart sneller laten kloppen, kortademigheid en zwakte. Onopgeloste en onbehandelde tachycardie kan leiden tot een hartinfarct (hartaanval), hartfalen of een plotselinge dood.
Cardiovasculaire bijwerkingen
Langdurige tachycardie beïnvloedt de vullingsdruk in het hart. Tijdens de normale hartfunctie keert het bloed terug naar het hart vanuit het veneuze systeem en wordt het in het rechter atrium geledigd, waardoor het bloed in de rechterkamer wordt geleegd. Van hieruit wordt bloed in de longen gepompt om te worden geoxygeneerd en teruggebracht naar het hart via het linker atrium. Het linker atrium mondt uit in de linker hartkamer. Wanneer de hartslag snel is, is er minder tijd voor de atria en ventrikels om te vullen, zodat er minder bloed naar het lichaam wordt gepompt met elke hartslag. In de loop van de tijd leidt dit tot een verlaging van de bloeddruk.
Een aanhoudende tachycardie verhoogt ook de werklast van het hart, waardoor de zuurstofbehoefte van het myocard (hartspier) toeneemt. Het lichaam reageert op deze vraag naar meer zuurstof en de dalende bloeddruk door vasoconstrictie. Vasoconstrictie is vernauwing van bloedvaten om de snelheid van bloedretour naar het hart te verhogen. In eerste instantie zal dit een verhoging van de bloeddruk veroorzaken, maar het veroorzaakt ook een toename van de zuurstofbehoefte van het hart. Dit verhoogt de bijwerkingen van tachycardie. Kortademigheid en pijn op de borst kunnen het gevolg zijn.
Bijwerkingen van het centrale zenuwstelsel
Langdurige tachycardie kan duizeligheid, duizeligheid, zwakte en syncope veroorzaken (flauwvallen). Terwijl het lichaam probeert de lage bloeddruk als gevolg van langdurige tachycardie te corrigeren, wordt bloed van de ledematen naar vitale organen overbrugd. Deze reactie kan koele ledematen, gevoelloosheid en tintelingen in de ledematen veroorzaken.
Bijwerkingen van het ademhalingssysteem
Bijwerkingen van tachycardie op het ademhalingssysteem zijn kortademigheid en hoesten. Het is mogelijk dat longoedeem (vocht in de longen) optreedt bij langdurige tachycardie, vooral als een persoon een zwak hart heeft of een voorgeschiedenis heeft van congestief hartfalen.
