De andere James Bond. De campy. Tot Daniel Craig jaar later was hij de enige blonde Bond. Roger Moore, de derde Engelse heer die geschikt was als 007 - en die, zo meldt The Guardian , onlangs in Zwitserland stierf na het vechten tegen kanker - stond ook bekend als de suave Bond, de ondeugende Bond, misschien zelfs de geilste Bond. Hij is tenslotte de James Bond in A View to a Kill die betrapt werd door de kamer van Villainess Grace Jones rond te snuffelen en niet probeerde te ontsnappen door uit het raam te springen of zich in de schaduw van haar deur te verstoppen. Nee, hij kleedde zich uit en gleed in haar bed.
Moore's Bond-films waren belachelijk, zelfs volgens Bond-normen. (Heb je Moonraker helemaal gezien?) Maar daarom hielden we van hen. In Live en Let Die ontsnapt hij aan de dood door over een brug van alligators te struikelen. In The Spy Who Loved Me, door velen beschouwd als zijn beste beurt als 007, begint de film met een seksscène in een chalet dat eindigt met hem parachutespringen van een klif. In 1983 speelde hij in een film met de naam Octopussy .
Tegenwoordig is bijna iedereen het erover eens dat er maar één James Bond is, en zijn naam is Sean Connery - met Daniel Craig als 'een goede tweede'. Maar wij denken dat dat oneerlijk is, omdat James Moore's James Bond het verdient alleen in een categorie te staan. Niet alleen heeft hij het personage opnieuw gedefinieerd voor een nieuw tijdperk en hem een heel stuk leuker gemaakt, maar hij heeft ook de franchise eigenhandig gered nadat Connery het stopte en de frilly-collared George Lazenby een eenmalig bleek te zijn. Niet dat Moore er echt om gaf waar hij in de pikorde stond. Wat hem betrof was hij James Bond. "Eeuwig bekend staan als Bond heeft geen nadeel, "vertelde Moore de Guardian." Mensen noemen me vaak 'Mr Bond' als we weg zijn en ik vind het niet erg. Waarom zou ik?"
Om de lieve campiness van Moore te vieren, hebben we onze drie favoriete actiescènes van hem samengesteld als 007 en deze hieronder opgenomen. En voor meer filmverslaggeving, mis de beste filmgevechtscènes aller tijden niet.
1 Opening Sequence, The Spy Who Loved Me (1977)
Om samen te vatten: hij legt een mooie vrouw in een chalet neer, ontsnapt handlangers op ski's (na het doden van een met een geweer skistok), en de lucht duikt zijn weg naar de vrijheid.
2 The Funhouse Duel, The Man with the Golden Gun (1974)
Absoluut de meest trippiest vechtscène van Bond tot nu toe, compleet met zalen met spiegels, ingeblikt horrorgelach en Hervé Villechaize.
3 The Train Chase, Octopussy (1983)
Hier pioniert het hele race-up-the-circus-trein cliché, vol met gekooide dieren en zwaard-zwaaiende Sikh krijgers. Eet je hart uit, Indiana Jones.
