Iedereen die ooit verliefd is geweest, weet dat uit elkaar gaan verschrikkelijk pijnlijk is, vooral als het niet jouw beslissing was om dingen te beëindigen. Pijn stroomt door je hele lichaam en je hart voelt alsof het tegelijkertijd in brand staat en ijskoud is. Misschien kun je niet stoppen met huilen, of misschien ben je zo depressief dat je het moeilijk vindt om uit bed te komen en jezelf te motiveren om iets te doen. Je bent verteerd door een overweldigend, constant gevoel van intens verlies en verlangen, en je kunt gewoon niet stoppen met denken aan de persoon die weg is. Als de toestand erg genoeg wordt, is het zelfs mogelijk om te sterven aan een gebroken hart.
En een van de dingen die het hele proces moeilijker maken, is het feit dat we ons meestal schuldig, boos of beschaamd voelen over hoe vreselijk we ons voelen. "Waarom kan ik hier niet gewoon overheen komen?" je denkt bij jezelf. "Als ze je niet willen, dan zou je ze niet moeten willen, " zeggen je vrienden. Maar het brein werkt zo niet.
Het goede nieuws is dat de wetenschap hier aan jouw kant staat, omdat er verschillende op onderzoek gebaseerde redenen zijn waarom pauzes zoveel pijn doen als zij. Je kunt ze hieronder bekijken en als je zelf uit elkaar gaat, luister dan naar deze muziekafspeellijst die wetenschappers hebben samengesteld om een gebroken hart te genezen.
1 Het is als een dood
Shutterstock
Wanneer een goede vriend of familielid sterft, verwacht niemand dat je over een paar weken terugkaatst. Maar een van de dingen die het uit elkaar gaan moeilijk maakt, is dat je de neiging hebt om relatief korte tijd te rouwen, waarna mensen doen alsof het een beetje zielig is als je niet zomaar los kunt laten en verder kunt gaan met je leven. Sommigen kunnen zelfs geërgerd raken en iets zeggen in de trant van: "Het is niet alsof er iemand stierf."
Maar de waarheid is, volgens experts, de manier waarop mensen emotioneel uit elkaar gaan, lijkt erg op de manier waarop ze een plotselinge dood verwerken, daarom gaan we door dezelfde vijf stadia van rouw: ontkenning, woede, onderhandelen, depressie, en acceptatie.
2 Liefde is een verslaving
Shutterstock
In Why We Love stelt biologische antropoloog Helen Fisher dat romantische liefde net zo goed een verslaving kan zijn als elke andere vorm van middelenmisbruik. Romantische liefde overspoelt de hersenen met feel-good hormonen zoals dopamine en beloont de pleziercentra in de hersenen op dezelfde manier als een echt krachtige drug. Dat is waarom geliefden de neiging hebben intense verlangens te ervaren naar het object van hun verlangen en het gevoel hebben dat ze alles willen laten vallen om bij hen te zijn of zelfs voor hen zouden sterven. Hoewel dit een opmerkelijk gevoel van euforie creëert wanneer we daadwerkelijk bij hen zijn, betekent dit ook dat we dezelfde ontwenningsverschijnselen kunnen ervaren als iemand die een verslaving aan een hardcore medicijn probeert te verslaan.
Een van de meest overtuigende bewijzen voor het feit dat liefde een medicijn is, is dat wanneer Fisher en haar collega's een baanbrekend onderzoek hebben uitgevoerd naar mensen die een recente breuk doormaakten, ze ontdekten dat hun hersenscans opvallend veel leken op die van een cocaïneverslaafde. En net als een verslaafde die zich terugtrekt, kun je het gevoel hebben dat je alles wilt doen om nog een "hit" van de persoon te krijgen, zelfs als je weet dat het op de lange duur moeilijker wordt om schoon te worden- rennen. Voor wat het waard is, beweert een recente studie echter dat het in bepaalde gevallen eigenlijk goed is om met je ex te slapen.
3 Je hersenen zijn uitgehongerd
Shutterstock
Een van de andere interessante bevindingen uit de Fisher-hersenscanstudie was dat er verhoogde activiteit was in de caudate nucleus, een regio geassocieerd met beloningsdetectie en -verwachting, evenals het ventrale tegmentale gebied - het beloningscircuit van de hersenen.
Als je bij je geliefde bent, wordt het beloningssysteem van je hersenen constant tevredengesteld. Maar als je de persoon niet meer ziet, verwachten je neuronen nog steeds die beloning. Hoewel je weet dat je het niet meer krijgt, duurt het even voordat je hersenen het inhalen.
4 U kunt niet duidelijk zien
Shutterstock
Een andere ontdekking uit het onderzoek van Fisher was dat wanneer we verliefd worden, delen van de hersenen die verband houden met negatieve emoties, kritische beoordeling van gedragskenmerken en evaluatie van betrouwbaarheid worden gedeactiveerd. In zoverre had Chaucer gelijk toen hij zei: "Liefde is blind." Fisher gelooft dat ons onvermogen om de gebreken van ons object van genegenheid te zien voortkomt uit onze behoefte om ons lang genoeg aan iemand te hechten om zich voort te planten, en daarom neemt deze blinde euforie af na ongeveer 18 maanden. Je lichaam geeft je in wezen een deadline om te reproduceren, waarna je de persoon kunt zien voor zijn wratten en zo.
"Ik denk dat romantische liefde is geëvolueerd om mensen in staat te stellen hun paringsenergie te concentreren op slechts één persoon tegelijk, waardoor paringstijd en energie worden bespaard, " zei Fisher. "Het is niet bevorderlijk voor het echte leven om 20 jaar in deze staat te leven omdat je erdoor wordt afgeleid, je kunt geen andere dingen bedenken, je vergeet wat je doet, je eet waarschijnlijk niet goed, je doet zeker niet slaap lekker en je gaat door dieptepunten en dieptepunten… Ik denk dat gehechtheid is geëvolueerd om iemand op zijn minst lang genoeg te tolereren om samen een kind groot te brengen."
Het probleem is dat als iemand het uitmaakt terwijl je nog in de fase zit waarin je hersenen je vermogen om gebreken te herkennen uitzetten, je geneigd bent ze te blijven verafgoden, hoe vreselijk je vrienden ook zeggen dat ze zijn. Het goede nieuws is dat dit voorbij is, en uiteindelijk kun je ze zien voor de eikels die ze echt waren.
5 De pijn is fysiek
Shutterstock
Een groeiend aantal onderzoeken lijkt te suggereren dat we te veel een cultureel onderscheid maken tussen fysieke pijn en emotionele pijn. Een recent onderzoek heeft bijvoorbeeld aangetoond dat de emotionele verlichting die je ervaart wanneer je handen vasthoudt met een geliefde, fysieke pijn kan verlichten.
Helaas is het tegenovergestelde ook waar. In een studie uit 2011 kregen deelnemers foto's van hun exen te zien en ontdekten dat de beelden precies dezelfde hersendelen stimuleerden die geassocieerd worden met fysieke pijn. Volgens het artikel geven de resultaten aan dat "afwijzing en fysieke pijn niet alleen hetzelfde zijn, omdat ze allebei beangstigend zijn - ze delen ook een gemeenschappelijke somatosensorische representatie." Dat is de reden waarom sommige studies zelfs hebben aangetoond dat het knallen van Tylenol enigszins effectief kan zijn in het omgaan met een breuk.
6 Het parasympathische zenuwstelsel is geactiveerd
Shutterstock
De meeste onderzoeken naar hartzeer zijn gericht op de hersenen, maar sommige wetenschappers geloven dat het gevoel dat we als hartzeer identificeren, ook te maken heeft met de hormonale activering van het sympathische activeringssysteem (dat vecht-of-vluchtrespons controleert) en het parasympathische activeringssysteem (die de rust-en-verteringsrespons regelt).
"Op een manier die enigszins tegengesteld is aan wanneer we geconfronteerd worden met een bedreiging, activeert afwijzing ons parasympathische zenuwstelsel", schreef neurowetenschapper Melissa Hill voor The New York Times . "Een signaal wordt door de nervus vagus vanuit onze hersenen naar ons hart en maag gestuurd. De spieren van ons spijsverteringsstelsel trekken samen, waardoor het voelt alsof er een put in het diepste deel van onze maag is. Onze luchtwegen samentrekken, waardoor het moeilijker wordt om Het ritmische kloppen van ons hart wordt zo merkbaar vertraagd dat het letterlijk voelt alsof ons hart breekt."
7 Het is evolutionair
Shutterstock
Wanneer je uit elkaar gaat, is het niet ongewoon om je plots onberispelijk alleen te voelen in de wereld, zelfs als je de steun van familie en vrienden hebt. U kunt angst ervaren, en een irrationeel gevoel dat u in een soort van dodelijk gevaar verkeert. Sommige wetenschappers geloven dat dit komt omdat het feit dat je vroeger werd afgewezen of gescheiden van je stam echt een crisis vormde in je vermogen om te overleven, en we moeten die oergevoel nog afwerpen.
"Vanuit een evolutionair perspectief weten we dat gezelschap een primaire drijfveer is" , vertelde Guy Winch, een psycholoog en auteur van het onlangs uitgebrachte How to Fix a Broken Heart, Medium . "Kun je je voorstellen dat een lid van een clan vermist werd en geen van de andere leden van die stam de behoefte voelde om naar hen te zoeken of de pijn van scheiding niet voelde?"
8 Uw dromen zijn onderbroken
Shutterstock
Een van de ergste dingen aan het einde van een serieuze relatie is het feit dat je het reine moet komen met het feit dat niet alle plannen voor je toekomst zullen plaatsvinden.
"Wanneer je een romantische band opbouwt, praat je over elkaars dromen, ambities en gemeenschappelijke doelen. Je hebt wederzijds respect en je richt je aandacht op elkaar. Die menselijke hechtingsbanden, eenmaal gevormd, zijn extreem sterk, dus het kan lang duren om van die persoon los te komen, en in sommige gevallen zullen er altijd restanten van die band zijn, "vertelde Bianca Acevedo, een neurowetenschapper en liefdesdeskundige, Medium. "Niet alleen kan heartbreak voelen als een emotioneel verwoestende ervaring, maar wanneer je plotseling weer single wordt, kan het voelen alsof je een deel van jezelf bent kwijtgeraakt door te investeren in het proces van deze fusie of relatie die zich heeft voorgedaan. Maar maatschappelijk gezien zijn we nog steeds behandel het niet op dezelfde manier als het treuren van iemand die overlijdt. Het is dus cruciaal om jezelf de tijd te geven om te rouwen en de balans op te maken van wat er is gebeurd."
Onderzoek naar romantische liefde bevindt zich nog in de beginfase, maar er zijn twee belangrijke afhaalrestaurants waarvan voldoende is bewezen dat ze waar zijn. De eerste is dat je op wetenschappelijk niveau volledig gerechtvaardigd bent om je net zo vreselijk te voelen als een verslaafde persoon die van een medicijn stapt of iemand die een geliefde of een neanderthaler is kwijtgeraakt die zich plotseling alleen in het wild bevindt, dus don laat niemand je overtuigen dat je 'er gewoon overheen moet komen'.
Ten tweede geneest de tijd alle wonden. Dus hoeveel het nu ook pijn doet, je kunt er zeker van zijn dat je hersenchemie na een tijdje weer normaal zal worden - en dat komt wel goed.
Diana Bruk Diana is een hoofdredacteur die schrijft over seks en relaties, moderne datingtrends en gezondheid en welzijn.