Tot op zekere hoogte weet iedereen wat u moet doen om af te vallen: voeding en lichaamsbeweging. Maar als het gaat om welk dieet te kiezen en wat precies te eten, zijn de meningen veel meer verdeeld. Moet je vegan of paleo worden? Moet je calorieën of macro's tellen? Zijn koolhydraten je vrienden of zijn ze de vijand? Moet je vis eten omdat het je helpt te slapen of vermijden vanwege het kwik? Helpt het drinken van een glas rode wijn je echt om een paar kilo te vallen? Wat is precies "goed vet"?
Als iemand die een perfecte BMI wil hebben, maar de neiging heeft om heel gemakkelijk aan te komen, ben ik altijd op de hoogte gebleven van dieettrends. Ik deed Weight-Watchers op de middelbare school, toen je eigenlijk een zwaar boek moest sjouwen om erachter te komen hoeveel punten een plakje watermeloen was (kinderen weten vandaag met hun apps niet hoe goed ze het hebben). Ik ben vegetarisch geworden in mijn hippie-universiteitsjaren, waardoor ik 6 maanden niet ongesteld was. Ik heb Atkins en Keto geprobeerd en schoon eten en zo ongeveer alles in het boek, en ontdekte dat diëten waar anderen mee zwoeren, me alleen maar hongerig of ziek voelden.
Verder ontdekte ik dat mijn gewichtstoename op mysterieuze wijze bewoog. Ik zou naar Rusland kunnen gaan (waar ik oorspronkelijk vandaan kom) en alles in het landhuis van mijn grootmoeder verwoesten en afslanken zonder zelfs maar te proberen. Tegelijkertijd kon ik naar het diepe zuiden in Amerika gaan en alleen salades eten en nog steeds 10 pond winnen. Wat geeft?
Ik besloot dat ik niet langer geloofde in het idee van een "one-size-fits-all" -dieet. We hebben tenslotte verschillende genen die een belangrijke rol spelen in onze gezondheid, dat betekent toch dat ze ook van invloed zijn op hoe we voedsel metaboliseren? Was dit de reden waarom mijn moeder, die bloedarm is, beweert dat ze duizelig wordt zonder rood vlees? Is het waarom Italianen in staat lijken om alle pasta te eten die ze willen met behoud van een fantastisch lichaamsbouw? Komt het allemaal gewoon neer op genen?
Als dat zo is, dan zou het krijgen van een genetische test om erachter te komen wat ik wel en niet heb gemetaboliseerd de sleutel zijn om mijn wellness-doelen te bereiken. Dus lees verder om te ontdekken wat ik heb geleerd - en hoe DNA-testen voor gewichtsverlies mijn leven en lichaamsbouw heeft veranderd. En als u zelf wilt afvallen, ken dan deze 10 manieren om snel 10 pond te verliezen.
1 Wat is een DNA-test voor gewichtsverlies en voeding?
Ik hoorde voor het eerst over het doen van een genetische test voor voeding van een vriend van mij. Er zijn veel bedrijven in dit opkomende gebied, de meest populaire zijn DNAFit en Nutrigenomix. Voor $ 300 en hoger sturen deze bedrijven je een DNA-kit met een q-tip, die je gebruikt om de binnenkant van je wang te ruilen voor speeksel en dat terug te sturen naar het laboratorium voor testen. Het bedrijf analyseert vervolgens deze resultaten en rapporteert terug met een uitgebreide analyse van hoe uw lichaam bepaald voedsel afbreekt, zodat u een gepersonaliseerd eetplan kunt opstellen. En om meer te weten te komen over hoe uw genen uw leven bepalen, zijn hier de persoonlijkheidskenmerken die uw leven zullen verlengen.
2 Het voordeel van een voedingsdeskundige
Een van de problemen met onze benadering van voeding is dat we er alleen aan denken door middel van gewichtsverlies, in tegenstelling tot de algehele gezondheid. Wat je eet, beïnvloedt alles: je huid, haar, energieniveaus, slaapkwaliteit, enzovoort. Als er iets is dat een documentaire over gezond eten je leert, dan is het dat het veranderen van je dieet op een kleine manier kan verdwijnen van schijnbaar ongeneeslijke ziekten, mysterieuze pijnen en zelfs angst en depressie kan verminderen (om nog maar te zwijgen over hoe je langer kunt leven).
Het testen van je DNA om een dieet op maat te maken dat specifiek op jou is afgestemd, is de afgelopen jaren populairder geworden, maar, zoals alles wat nieuw is, is de wetenschap hierover nog steeds wankel. Van wat ik kon zien door persoonlijke getuigenissen van de thuiskits te lezen, waren hun resultaten ook niet erg specifiek. Als zodanig besloot ik de straight-to-consumer-set over te slaan en de duurdere versie te kiezen: een voedingsdeskundige krijgen die werd aanbevolen door een vriend, die de test voorstelde, niet omdat ze wilde afvallen, maar omdat ze uitvond wat ze moest doen afgesneden van haar dieet ontsloeg haar van de schimmelinfecties waarmee ze al jaren geplaagd werd.
Dus bezocht ik Marina Rozenshtein, een voedingsdeskundige in NYC bij ImmuPrint Medical, die zeer sterk werd aanbevolen en een indrukwekkend aantal prominente klanten had. Ze gaf me haar eigen uitleg over het voordeel van een voedingsdeskundige.
"De test is voor IgG-concentratie van specifieke antilichamen en vereist specifieke en diepgaande kennis voor een juiste / nuttige interpretatie. Op zijn beurt kan voor elke individuele klant een geschikte programmeur worden gegenereerd." ze zei. "Ruwe laboratoriumgegevens die kunnen worden verkregen via en voedingsdeskundige of een arts, zijn niet nuttig zonder interpretatie. Het is bijzonder moeilijk om een laboratorium te vinden dat consistente / reproduceerbare gegevens biedt. Zonder nauwkeurige resultaten is de interpretatie scheef en daarom nutteloos."
Het enige wat ik moest doen was in mijn vinger prikken en het op een paar cirkels drukken die op een klein stukje papier waren getekend om ze het bloed te laten absorberen. Ze zorgde voor de rest. Ik betaalde haar $ 800, inclusief het consult, de labokosten voor de gegevens en het gepersonaliseerde eetplan dat ze me zou geven als ze de resultaten analyseerde.
Bovendien kon ik haar sms'en en om advies vragen voor het volgende jaar, zonder extra kosten. Dit kwam de komende weken echt van pas omdat ik moest herijken wat ik gezond achtte. Ik stuurde haar bijvoorbeeld een foto van de ingrediënten in een stel veganistische worstjes waarvan ik overtuigd was dat ze gezond waren, en ze opende mijn ogen voor het feit dat ze dat niet waren omdat ze boordevol suiker en andere ingrediënten zaten waardoor ze verslavend waren (' Eet echt voedsel, "schreef ze terug). Ze vroeg me zelfs om haar foto's van mijn, euhm, verspilling te sturen om te zien of ik erin geslaagd was mijn darmflora te veranderen. Ik nam genoegen met een suggestieve beschrijving. En voor nog meer goede tips, bekijk deze 50 Genius gewichtsverlies-motivatietrucs.
3 Het gepersonaliseerde eetplan
Shutterstock
Blijkbaar hield mijn lichaam niet echt van cafeïne of chocolade, wat meteen verklaarde waarom ik me misselijk voel na meer dan een kopje koffie en een verontrustend gebrek aan gevoelens heb over chocoladetaart. Ik was ook niet zo goed met zuivelproducten, wat logisch was omdat ik het toch niet zo leuk vond.
De grote "onthulling" was dat ik in wezen intolerant was voor gist. Nu, aanvankelijk, vond ik dat resultaat een beetje anti-climactisch. Als ik aan 'gist' denk, denk ik aan brood, en ik weet al lang dat gebakken goederen of stokbrood mijn maag aanvoelen als een zak met grillige rotsen en ze als zodanig hebben vermeden.
Maar het blijkt (en dit is waar het helpt om een professional te hebben), gist is in veel dingen aanwezig. Het meest opvallend is dat alles wat gefermenteerd is, gist bevat, inclusief azijn en sojasaus, en, ja, alcohol. Bovendien voedt suiker gist, wat volkomen verklaart waarom het drinken van een zoete cocktail of het eten van een cupcake met een glas wijn me nooit misselijk maakt.
Om mijn lichaam te zuiveren van de gist die het in de loop van de jaren had verzameld, zette ze me op een strikte anti-gistreiniging, of wat officieel een "anti-candida dieet" wordt genoemd.
4 Het Russische boerendieet
Het doen van een gistreiniging betekende niet alleen het vermijden van gist, zoals alcohol en granen. Het betekende ook het uitsnijden van voedsel dat gist voedt , zoals suiker, wat geen fruit betekende (een openbaring voor mij, die was opgegroeid met de overtuiging dat fruit altijd gezond is). Het betekende ook geen zuivel of zetmeelrijk voedsel, zoals aardappelen, tomaten, bieten en wortels (nogmaals, wortelen ?! Mijn geest was verbluft).
Toen gaf ze me een lijst met dingen die ik moest eten. Ik was blij dat mijn lichaam mijn vriend was, omdat veel ervan voedsel was dat ik al heel lekker vond: boerenkool, kikkererwten, kurkuma, kerriepoeder, knoflook, rode peper, gember, zeevruchten, rood vlees, courgette, tahini, en niet-zetmeelrijke groenten.
In wat ik een interessante wending vond, waren veel dingen die ze me vertelde te eten - zuurkool, dille augurken, geitenmelk, boekweit en "bosbessen" (rode bessen, wilde duindoorn) - waren dingen die ik at op het Russische platteland, ook bekend als de dingen die mijn voorouders al eeuwen aten. Als gevolg daarvan begon ik er grapjes over te spreken als het 'Russische boerendieet'.
Ik denk dat de hele genetica-theorie is uitgekomen.
Om mijn overtollige maagzuur te verminderen, wat verschillende gezondheidsproblemen kan veroorzaken, moest ik ook cafeïne verwijderen. Nu zou ik liegen als ik zou zeggen dat ik erin geslaagd ben om dit extreem beperkte dieet te volgen, maar het goede nieuws is dat ik dat niet hoefde te doen. En als u op zoek bent naar tips om uw wilskracht te vergroten, mis dan de 40 beste manieren om nieuwe gewoonten te behouden.
5 De resultaten
Door regelmatig te sporten en mijn dieet grondig te reviseren om voedsel te eten dat uniek voor mij was, zag ik belangrijke resultaten slechts een paar weken binnen. Ik verloor niet alleen 10 pond, maar ik verloor het op de juiste plaatsen. Ik realiseerde me dat veel van wat ik dacht dat "buikvet" was gewoon een intens opgeblazen gevoel was door het eten van voedsel dat mijn buik ontstak. Mijn huid zag er geweldig uit en ik had veel meer energie. Iedereen die me zag vertelde me dat ik "gloeide". En veel kleine lichamelijke problemen die me altijd hadden geteisterd - onregelmatige menstruatie, jeukende huid, intermitterende misselijkheid - verdwenen.
Ik hield ook echt van koken, deels omdat het verbod op azijn betekende dat ik al mijn eigen slasaus moest maken. Sommige van mijn huidige specialiteiten zijn: boerenkool en kikkererwten in een zelfgemaakte tahinidressing, plantaardige Thaise curry en zoodles met zelfgemaakte, veganistische boerenkoolpesto. Ik ontdekte ook dat het vrij eenvoudig is om je eigen zuurkool te maken, en met een hamer naar de geraspte kool gaan om het in zijn eigen sappen te laten fermenteren, is een geweldige manier om je woede los te laten.
Hoewel ik soms van de wagen val (vooral wanneer ik naar Italië ga), leerde het testen van DNA voor gewichtsverlies me precies welk voedsel ik moest vermijden en wat ik moest omarmen om me te helpen mijn beste lichaam te bereiken en me geweldig te voelen. En dat is een echte game-wisselaar.
Diana Bruk Diana is een hoofdredacteur die schrijft over seks en relaties, moderne datingtrends en gezondheid en welzijn.