Zoals de meeste slechte gewoonten, begon mijn ongezond eten geleidelijk: wat verstrooide snacks hier, een extra drankje daar. Al snel werd een maandelijkse binge van koekjes een wekelijkse.
Mijn gewichtstoename gebeurde niet allemaal in één keer, maar het werd erger met elk voorbijgaand jaar dat ik verzuimde mijn depressie en angst aan te pakken, die hem voedden. Ik had altijd geworsteld met mijn geestelijke gezondheid, maar het was op de universiteit dat het voor het eerst begon te beïnvloeden wat en hoe ik at. Ik ging door een slechte scheiding in de eerste weken van het eerste jaar, zoals veel recente middelbare schoolcijfers. En, zoals velen van hen, rouwde ik om het verlies met een pint ijs en een bord friet terwijl ik huilde op de schouder van een vriend.
Maar zelfs nadat het rouwen was gedaan, kon ik nooit lijken mijn eten onder controle te krijgen. Ik begon te vertrouwen op troostmaaltijden om mijn angst te verlichten. Toen de stress van school oplaaide, nam ook mijn honger naar suiker en vet toe. Hoewel ik nog steeds actief was, was bewegen geen partij voor mijn emotionele eten. Toen ik verdrietig was, at ik. Toen ik me verveelde, at ik. Wat ik ook voelde, het was een excuus om te eten.
Toen ik vijf jaar later verloofd met mijn man, voelde ik me fysiek niet meer als mezelf. Mijn toegenomen gewicht weerhield me om zoveel te trainen als ik ooit had gehad, zowel vanwege schaamte over mijn onvermogen om in mijn oude trainingskleding te passen als omdat ik zo lusteloos was.
Ik werkte fulltime, zat de hele dag over een computer gebogen, ging ook naar de middelbare school, benadrukte de financiën, plant de bruiloft en maakt me zorgen over zieke en ouder wordende familieleden. Voor mezelf zorgen leek het laatste wat op de agenda stond. Het voelde bijna frivool om aan mijn eigen gezondheid te denken toen zoveel mensen om me heen slechter af waren.
Op mijn trouwdag voelde ik me niet comfortabel in mijn jurk en ik voelde me zelfbewust toen ik poseerde voor foto's. Ik denk niet dat ik me zou schamen als mijn gewichtstoename na verloop van tijd natuurlijk was geweest, maar elk nieuw pond herinnerde me net aan de neerwaartse spiraal van mijn geestelijke gezondheid.
Shutterstock
In de begindagen van ons huwelijk hebben mijn man en ik elkaar nooit onder druk gezet om voedzamer te sporten of te eten. We hadden allebei de neiging om te veel te eten als we overwerkt of gestrest waren, en we wilden geen van beiden wijzen op hoe ongezond dat was. Ieder van ons was terughoudend om te zeggen dat we een verandering moesten aanbrengen en onze relatie met voedsel moesten verleggen.
Maar kort daarna herinner ik me dat het voelde alsof mijn lichaam niet van mij was. Ik voelde me gescheiden en afstand ervan, alsof het van iemand anders was. Terwijl ik nog steeds regelmatig wandelde, leek een speciaal voedings- en trainingsprogramma een buitenlands concept. Ik had een vaag idee dat ik wilde dat de status quo zou veranderen, maar ik voelde me nog niet gemachtigd om het zelf te veranderen.
Toen werd mijn lichaam in een groot aantal nieuwe ervaringen gegooid toen ik ongeveer een jaar na onze bruiloft zwanger werd. Zwangerschap was eng; zowel onze baby als ik hadden een aantal gezondheidscomplicaties. Maar al die reizen naar de dokter en echografiebezoeken herinnerden me eraan dat mijn lichaam moest worden verzorgd - en wie kon het behalve mij doen?
Ik besefte dat ik iets moest veranderen. We moesten een verandering aanbrengen. En we moesten het doen terwijl onze dochter jong was, anders zou het nog moeilijker zijn om onze diepgewortelde gewoonten te doorbreken. Ik wist dat ik niet dezelfde hartproblemen wilde hebben die anderen in mijn familie hadden, en ik wilde mezelf opnieuw vinden, ergens binnenin. Ik wilde het gevoel hebben dat mijn lichaam van mij was.
Nadat onze dochter was geboren, hadden mijn man en ik samen een Jezus-moment. We wisten dat we controle moesten nemen over onze lichamelijke en geestelijke gezondheid. We besloten dat we het samen zouden doen, beginnend met klein door meer water te drinken en een paar uur krachtige training per week te krijgen. Langzaam begonnen we ons te concentreren op het toevoegen van meer verse groenten en fruit aan onze voeding, het verkleinen van portiegroottes, het vermijden van suiker en gefrituurd voedsel en het dagelijks sporten. Toen de kilo's vielen, waren de gezondheidsvoordelen duidelijk: mijn hartslag in rust daalde uiteindelijk met maar liefst 20 slagen per minuut en mijn cholesterol keerde terug naar een gezond niveau.
Shutterstock
Maar toen onze relaties met eten en bewegen veranderden, begonnen mijn man en ik ook nieuwe kanten van elkaar te ontdekken. We hebben geleerd om samen te koken, gezonde recepten te vinden na een ochtend op de boerenmarkt en ze elke avond in de keuken te bespreken in plaats van te vertrouwen op dezelfde oude go-to-diners. Toen we in oude gewoonten begonnen te vervallen, praatten we door de stressoren en de pijn die ze veroorzaakten in plaats van onszelf te verdoven met eten of televisie, waardoor we ons naar een dieper begrip van elkaar voelden.
Toen we samen aan deze revisie begonnen, voelde het alsof onze gezondheid een gedeeld familieproject was in plaats van een soort van straf of bedrog - wat altijd was wat ik eerder had gedacht aan 'diëten'.
Onze seksuele driften waren ook enigszins beïnvloed door alle stress. Onze nieuwe, gedeelde benadering van het leven zorgde ervoor dat we ons aan het einde van de dag romantischer en minder uitgeput voelden. En omdat we zoveel actiever waren dan voorheen, begonnen we nieuwe activiteiten voor date-avonden te verkennen in plaats van de gebruikelijke diners of bezorging-en-Netflix-binges. Plots voelde het alsof er meer te ontdekken en te ontdekken was, meer om van te genieten en te genieten.
Nu met een totaal van 50 pond - en 25 voor mijn man ook - voel ik me mentaal en fysiek lichter, wetende dat ik eindelijk de controle over mijn lichaam heb, in plaats van te worden gecontroleerd door mijn stemmingen en grillen. De toewijding van mij en mijn man aan onze gezondheid onthulde onze diepere toewijding aan een lang leven samen - als team. En voor een diepe duik in de wetenschap van afvallen, bekijk deze 20 door wetenschap ondersteunde manieren om jezelf te motiveren om gewicht te verliezen.
