Het driedaagse chemische afbraakdieet gaat op verschillende namen, waaronder het chemische reactie dieet en het driedaagse chemische dieet. Het uitgangspunt van dit dieet is dat je het metabolisme kunt verhogen en meer vet kunt verbranden door bepaalde voedingsmiddelen te koppelen of omgekeerd door bepaalde voedselcombinaties te vermijden.
Video van de dag
Calorie- en voedselbeperkingen
De verschillende incarnaties van het driedaagse chemische dieet delen bepaalde kenmerken. Ze zijn allemaal gebaseerd op het maken van specifieke chemische koppelingen in voedingsmiddelen, dus vervangingen zijn niet toegestaan. Als u een voedsel dat wordt aanbevolen in het dieet niet kunt uitstaan, doet u er goed aan om andere strategieën en diëten voor afvallen te vinden. Deze diëten zijn zeer beperkt in de calorieën die je mag consumeren. Driedaagse chemische afbraakvarianten beperken ook de soorten voedsel die worden gegeten, zodat de voeding mogelijk niet uit voedingsoogpunt is gebalanceerd. Om deze redenen zijn de diëten beperkt tot een duur van drie dagen. Voorstanders bieden aan dat u het dieet eens per week of zo kunt gebruiken, afwisselend uw normale dieet en het chemische afbraakdieet. Een potentieel probleem is dat veel mensen moeite hebben met het handhaven van zeer beperkende diëten en dus snel terugvallen in hun oude eetgewoonten die hen hielpen in de eerste plaats.
Alkaliteit
Het voedingscombinatie-aspect van het driedaagse chemische afbraakdieet heeft historische wortels in het werk van verschillende voedingsdeskundigen. De New Yorkse arts Dr. William Howard Hay begon in 1904 het voedselcombinerende dieet te ontwikkelen om zichzelf te behandelen voor medische aandoeningen zoals een verwijd hart. Hij verloor 50 pond. in ongeveer drie maanden en hersteld van de omstandigheden, volgens Diet. com. Hij suggereerde in 1911 dat hoe effectief je bepaalde voedingsmiddelen verteren, afhangt van de alkaliteit versus zuurgraad van de gastro-intestinale omgeving. Hij geloofde dat de pH-waarde van voedingsmiddelen zou moeten worden beheerd om een pH-waarde te creëren die de vertering van het geconsumeerde voedsel optimaliseert. Voorstanders van deze aanpak suggereren bijvoorbeeld dat koolhydraten en citrusvruchten niet tegelijkertijd mogen worden gegeten omdat het enzym dat koolhydraten afbreekt het best werkt in een alkalische omgeving. Het zuur in citrusvruchten creëert een zure omgeving die de afbraak van koolhydraten zou belemmeren.
Eiwitten en koolhydraten
Voorstander van alternatieve geneeswijzen, voorstander van rauw voedsel en vastenkuren, en auteur van vele boeken en artikelen uit de jaren 1920 tot de jaren '70, verklaarde Herbert M. Shelton dat u eet eiwitrijk voedsel en koolhydraatvoedsel bij afzonderlijke maaltijden om het combineren van vetten en eiwitten te vermijden. Hij geloofde dat verschillende spijsverteringsenzymen nodig zijn om verschillende voedingsmiddelen af te breken en dat de maag beperkt is in zijn vermogen om de verschillende soorten enzymen tegelijkertijd te produceren.Hij voelde dat door je voedsel te beperken tot één type, je lichaam voldoende hoeveelheden van de noodzakelijke enzymen zou produceren om het voedsel dat je vertert op een efficiëntere manier af te breken en te metaboliseren.
Vetten en koolhydraten
Auteur en voedingsonderzoeker Michael Mintignac pleit voor een andere variant van een chemisch dieet. Mintignac beveelt het gebruik van koolhydraten met vetten aan. Mintignac beweert dat koolhydraten de alvleesklier activeren om insuline af te geven, waardoor het lichaam vetten absorbeert. Volgens Mintignac kun je wat koolhydraten consumeren bij het opeten, zolang je niet tegelijkertijd vetten eet.
Low-Calorie vs. Chemical Diet
Critici van driedaagse chemische afbraakvoeders suggereren dat de meeste van deze crashdiëten strenge beperkingen opleggen aan de calorie-inname, die zelf de ware oorzaak is van elk gewichtsverlies dat plaatsvindt. De meeste van deze diëten hebben menuplannen die slechts ongeveer 1, 000 calorieën per dag bieden. Een studie gepubliceerd in april 2000 in de "International Journal of Obesity Related Metabolic Disorders" ondersteunt deze opvatting. Uit deze studie bleek dat twee groepen die hetzelfde aantal calorieën consumeerden dezelfde hoeveelheid gewichtsverlies hadden, ongeacht hoe het voedsel bij de maaltijden werd gecombineerd. De conclusie lijkt te zijn dat diëten met chemische combinaties de effectiviteit vergroten die ze hebben door calorieën te beperken, niet door bepaalde combinaties van voedsel af te dwingen.
Pas op
Een zeer beperkend dieet kan een effectief onderdeel zijn van een algemeen programma voor gewichtsverlies, volgens Weight-control Information Network, maar streng gereguleerde diëten moeten worden uitgevoerd onder toezicht van een arts.
