Vaders willen het allerbeste voor hun kinderen, maar vaak gaan ze overboord in hun ambitie en krijgen het heel, heel erg verkeerd, betoogt David J. Bredehoft, Ph.D., voorzitter van de afdeling sociale en gedragswetenschappen aan de Concordia University, in St. Paul, Minnesota. "Ouders die hun kinderen verwennen bedoelen het goed, maar ze geven gewoon te veel: te veel spullen of te veel liefde of te veel vrijheid", zegt de co-auteur van How Much Is Enough? , een boek over evenwicht tussen liefde en discipline. "Onze kinderen verwennen maakt hen niet gelukkig; het maakt hen erg ongelukkig." Kinderen die goed afgerond en tevreden zijn, hebben ouders die stevig maar democratisch zijn, zegt Bredehoft.
Overvolle kinderen leren niet veel van de levensvaardigheden die ze nodig hebben om volledig functionerende, gelukkige volwassenen te worden. Ze hebben de neiging om een groter gevoel van eigenbelang te hebben, terwijl ze tegelijkertijd problemen hebben met geldbeheer, relatieproblemen, slechte vaardigheden voor conflictoplossing, problemen met het nemen van verantwoordelijkheid voor hun acties en problemen bij het nemen van beslissingen. En het is cyclisch: wanneer een overgevoelig kind ouder wordt, gelooft hij dat hij het gedrag van zijn kind niet kan beheersen en dat hij er niet verantwoordelijk voor is. Hij voelt zich als ouder incompetent omdat hij niet over de vaardigheden beschikt om effectief te kunnen ouder worden.
Het grootste probleem lijkt te zijn overnachten, dat is wanneer ouders hun kinderen teveel aandacht geven en dingen voor hen doen die de kinderen voor zichzelf zouden moeten doen, zegt Bredehoft. Ouders melden bijvoorbeeld niet alleen hun schoolgaande kinderen aan voor lessen, maar nemen ook deel aan interviews die hun kinderen hebben met recruiters. Het andere type van overgevoeligheid is een zachte structuur, dat is wanneer ouders geen regels hebben of regels niet afdwingen, zoals een avondklok, en kinderen niet toestaan om vaardigheden te leren door klusjes te doen.
Stel jezelf vier vragen:
(1) Verstoort wat ik doe de ontwikkeling van mijn kind?
(2) Veroorzaakt het een onevenredige hoeveelheid gezinsmiddelen (geld, tijd, aandacht) die aan een of meer van mijn kinderen worden besteed?
(3) Doe ik het om mij, de volwassene, meer te laten profiteren dan mijn kind?
(4) Kan het mogelijk mijn kind of anderen, inclusief mijzelf, schaden?
Elk 'ja'-antwoord suggereert dat u mogelijk enkele wijzigingen moet aanbrengen: stel een tijdslimiet in op tv. Laat het kind zijn kamer ophalen in plaats van het voor hem te doen. Stel regels vast voor hoe zaken worden behandeld, regels die consequenties hebben. Een evenwicht tussen structuur en discipline is de sleutel tot het blijken van een goed aangepaste persoon die de uitdagingen van het leven aan kan.
Volg ons nu op Facebook voor meer verbazingwekkend advies om slimmer te leven, er beter uit te zien, je jonger te voelen en harder te spelen !
