Hoewel de geschiedenis van gymnastiekwedstrijden dateert uit de klassieke beschaving, zijn de parallelle ongelijke bars een 20e-eeuwse toevoeging aan de sport. De ongelijke bars evolueerden van nature in reactie op de toenemende zichtbaarheid van vrouwen in professionele sporten. In een sport die oorspronkelijk was ontworpen om mannelijke kracht en uithoudingsvermogen te demonstreren, bieden de ongelijke bars een showcase voor vrouwelijke gratie en fysieke behendigheid.
Video van de dag
Origins
De vrouwelijke deelname aan professionele gymnastiek begon in de 19e eeuw, toen vrouwen activiteiten uitvoerden naar het model van de mannelijke divisie. Gebeurtenissen zoals de parallelle staven concentreerden zich op sterkte en uithoudingsvermogen met weinig nadruk op artistieke beweging. De voordelen van het aanpassen van de parallelle staven aan een ongelijke positie werd voor het eerst genoemd door een Fransman genaamd Amoros in "Manuel d'education Physique et Morale," volgens Gym Media. com. De ongelijke bars werden publiekelijk geïntroduceerd in 1934 tijdens de Wereldkampioenschappen in Boedapest, en werden twee jaar later gedemonstreerd op de Olympische Spelen. De sport was tot 1952 niet opgenomen als Olympisch evenement.
Ontwerp
De ongelijke balken zijn gemaakt van glasvezel en hout en zijn meestal gemonteerd op een springplank. De standaardbreedte is 94,5 cm, terwijl de lange en korte stangen zich respectievelijk 7,5 en 5 voet boven de grond uitstrekken, zegt Dan Gutman, auteur van "Gymnastics. "De huidige afstand tussen de twee balken is tussen de 5 en 6 voet. De afstand is echter instelbaar en is in verschillende decennia en landen gevarieerd, en heeft soms invloed op hoe een bepaalde trick wordt uitgevoerd. De grootte van de turner heeft ook invloed op de afstand van de ongelijke bars. Deze variaties zijn weerspiegeld in de positionering van het apparaat aangezien de gemiddelde leeftijd van professionele vrouwelijke gymnasten in de loop van de tijd is afgenomen.
Routines
De ongelijke bars werden ontwikkeld om de vrouwelijke lichamelijkheid te benadrukken, dus vroege uitvoeringen omvatten artistieke, op ballet geïnspireerde bewegingen, zegt Gutman. De sport evolueerde geleidelijk aan om prestatievaardigheden te laten zien, samen met gratie en flexibiliteit, en integreerde meer acrobatiek in de routines, zoals schommelingen, wendingen en overgangen van de ene balk naar de andere. Vaardigheden zijn verdeeld in niveaus A tot en met E, beginnend met basisslingeringen en handstanden en vordert tot moeilijke handveranderingen en luchtwendingen. Nieuwe vaardigheden worden genoemd voor de turnster die hen heeft geïntroduceerd, zoals de Comaneci en Shaposhnikova.
Evolutie
De acceptatie van de ongelijke parallelle staven als een legitiem gymnastiekevenement heeft geresulteerd in een meer gestandaardiseerd systeem van routines en scoren. In een routine van 30 seconden moet de turner beide staven gebruiken en niet meer dan vijf zetten achter elkaar uitvoeren op één balk.In de jaren zestig en zeventig waren korte pauzes of stops toegestaan binnen de routine, maar die haltes zijn sindsdien geëlimineerd en routines worden verwacht continu te zijn. Gymnastici moeten ook een minimum van twee vaardigheden in de lucht opnemen. Artiesten beginnen met een perfecte score en verliezen punten op basis van factoren zoals vorm en moeilijkheidsgraad. Nadia Comaneci was de eerste turner die een perfecte 10 scoorde op de ongelijke bars op de Olympische Spelen in 1976.
