Columbia. Aqua. Heerlijkheid. Dit zijn slechts enkele van de vele krachtige namen van NASA's ruimtevaartuigen in het verleden en heden. Maar hoe beslist de overheidsinstantie eigenlijk welke namen wel en niet vliegen? Hoewel het naamgevingsproces van ruimtevaartuigen wordt gereguleerd door een strikte set richtlijnen die bijna net zo oud zijn als NASA zelf, is er ook een beetje creativiteit bij betrokken.
Neem bijvoorbeeld Apollo, die verantwoordelijk was voor het beroemde ruimtevaartuig Apollo 11 dat op de maan landde. Volgens de "Oorsprong van NASA-namen" van de NASA History Series , werd de naam van deze missie - en de bijbehorende ruimtetuigen - in 1960 voorgesteld door Abe Silverstein, vervolgens de directeur van de ruimtevaartontwikkeling, "omdat het de naam was van een god in de oude Griekse mythologie met aantrekkelijke connotaties en het precedent voor het benoemen van bemande ruimtevaartprojecten voor mythologische goden en helden was ingesteld met Mercurius. " Andere ruimtevaartuigen in deze set zijn Orion en Juno.
En dan zijn er orbiters zoals Atlantis, Challenger, Discovery, Endeavour en Columbia. Zoals NASA op haar website opmerkt, zijn deze vernoemd naar baanbrekende zeeschepen, die - zoals NASA's ruimtevaartuigen - een belangrijke rol speelden bij onderzoek en wetenschap. Volgens het bureau "heeft NASA de geschiedenisboeken doorzocht om schepen te vinden die historische betekenis hebben verkregen door ontdekkingen over de oceanen van de wereld of de aarde zelf."
Maar wie beslist eigenlijk over deze namen van ruimtevaartuigen? Welnu, het antwoord op die vraag is in de loop der jaren veranderd. Volgens de website van NASA was 'het eerste' naamcomité 'dat binnen het NASA-hoofdkwartier was ingesteld het Ad Hoc-comité om ruimtevaartprojecten en -objecten een naam te geven.' Opgericht in 1960, was de belangrijkste bestaansreden van het comité het creëren van een vastgestelde reeks regels die NASA-functionarissen konden gebruiken om namen te selecteren voor hun missies en ruimtevaartuigen.
Instructies van de commissie: "Elke projectnaam zal een eenvoudig eufonisch woord zijn dat niet zal worden gedupliceerd of verward met andere NASA- of niet-NASA-projecttitels. Indien mogelijk en indien van toepassing worden namen gekozen om de missie van NASA weer te geven. Projectnamen zullen zijn indien nodig geserialiseerd, waardoor het aantal verschillende namen dat tegelijkertijd wordt gebruikt wordt beperkt; serialisatie wordt echter alleen gebruikt nadat een succesvolle vlucht of prestatie is bereikt."
Begin jaren zestig werd ook de Project Designation Committee opgericht, die verantwoordelijk was voor het selecteren van de namen van NASA-ruimtetuigen en -missies. Moederbord merkt echter op dat de commissie in 1963 in essentie vervaagde. Het zag een officiële heroprichting in de jaren '70, en hoewel het technisch vandaag nog steeds bestaat, is het niet verantwoordelijk voor de meeste moderne NASA-ruimtevaartuignamen. Op 14 februari 2000 heeft de NASA een nieuw naamgevingsbeleid ingesteld dat bepaalt dat projectnamen 'eenvoudig en gemakkelijk uit te spreken' moeten zijn, dat acroniemen moeten 'worden vermeden… behalve wanneer het acroniem beschrijvend en gemakkelijk uit te spreken is', en dat geen twee missies of ruimtevaartuigen zullen dezelfde naam hebben.
Tegenwoordig zijn de namen voor ruimtevaartuigen en projecten volledig in de smaak bij elk willekeurig NASA-hoofdkantoor. "De verantwoordelijke van het juiste hoofdkantoor van NASA is verantwoordelijk voor het identificeren van missies die een naam nodig hebben en het samenstellen van een commissie om namen aan te bevelen, " verklaarde NASA-hoofdhistoricus Bill Barry aan Motherboard . "Hoe dat comité werkt is aan de verantwoordelijke functionaris en er is echt geen methode die de voorkeur heeft."
Dus daar heb je het: als het gaat om het benoemen van ruimtevaartuigen, plannen de mensen bij NASA niet altijd! En als je geïntrigeerd bent door de ruimte, bekijk dan deze 21 Mysteries over Space die niemand kan uitleggen.
