Sinds de oprichting heeft het basketbal altijd vereist dat de rand van de basketvelg op 10 voet is ingesteld. James Naismith vond in 1891 in Springfield, Massachusetts, een spel uit met de naam 'basket ball' als onderdeel van een YMCA-training voor jonge schoolklassen en stelde een korte reeks regels op over hoe het spel moest worden gespeeld. Naismith, die verder ging met het behalen van een medische graad, stelde de velgrandhoogte op 10 voet in de oorspronkelijke 13 regels voor het spel, een norm die nog 125 jaar later door de National Basketball Association wordt gehandhaafd.
Video van de dag
The Early Days of Basketball
De populariteit van basketbal heeft uiteindelijk geleid tot de creatie van meer dan 100 regels en een hele reeks wijzigingen aan de rechtbanken, het aantal spelers en de grootte en stijl van beide manden en ballen in de volgende eeuw. Randhoogte is echter een regel die volledig onaangetast is gebleven voor de hele geschiedenis van het spel. Toen Naismith de originele perzikmanden hing op het eerste basketbalveld bij de renbaan van het Springfield Teachers 'College, was de reling toevallig drie meter hoog. De 10 voet-standaard was toevallig, maar werd een integraal onderdeel van het spel.
Hoogte basketbalspeler vraagt om oproepen om de rand op te tillen
Toen de gemiddelde hoogte van basketbalspelers 6 voet 7 inch bedroeg, schenen degenen die voorstander waren van het verhogen van de velghoogte meer steun dan ooit te hebben. Hoogte werd zo een voordeel in basketbal dat de langste mannen ter wereld met verrassende regelmaat in teams werden opgesteld. Volgens Pablo S. Torre van Sports Illustrated heeft een man van 7 voet een verbluffende kans van 17 procent om alleen op basis van zijn lengte in de NBA te spelen. De toenemende gemiddelde spelershoogte zorgde ervoor dat kortere spelers benadeeld werden door meer te vertrouwen op de grondbeginselen en vaardigheid om te concurreren met de langste spelers in het spel.
Basketbalvelg Hoogte en Dunking
De 2008 NBA all-star slam dunk competitie werd een slagveld voor het rim-height debat toen 6-foot-11 speler Dwight Howard NBA officials uitdaagde om de velg naar 12 voet te verhogen voor zijn dunk, als een poging om stellingen van kortere spelers aan te pakken, dat zijn lengte verantwoordelijk was voor zijn dunking-vermogen. Spelers zoals Rudy Gay en Gerald Green kwamen overeen om Howard's uitdaging aan te gaan, waarbij Green zelfs aanbeveelt om de velghoogte hoger te brengen, tot 13 voet. Uiteindelijk bleef de velg op 10 voet staan, terwijl NBA-officials volhouden dat de NBA-normen gelijk blijven over de sport-dunk-wedstrijd of niet.Howard ging door met het winnen van de wedstrijd, maar de officials stemden ermee in om de rand te verhogen voor de 2009 all-star slam dunk-competitie, waarin Howard met succes een 12-foot two-handed dunk voltooide.
De toekomst van basketbaldunking
In de loop der jaren zijn enkele van de meest legendarische coaches en spelers van basketbal uitgekomen als voorstanders van een rim-height toename. NCAA-coaches Phog Allen, John Wooden en Dean Smith waren vocale voorstanders van een velghoogte van 11 voet. Southern Methodist University basketbaltrainer Larry Brown vertelde het Fort Worth Star-Telegram dat hij een randhoogte van 11 voet zou overwegen: "Alley-oops en dunks zijn spannend, ik ben dol op dat deel van het spel. idee van het verhogen van de velghoogte] licht. Er is een vaardigheid om dat soort dingen te doen, maar dat is iets om over na te denken. "
