Op maandagavond maakte Sean Penn, 57, een bizarre verschijning op de Colbert Show , die eruitzag en zich gedroeg als een verzwakte man die net uit een duikstaaf op een podium was gelopen. Hij begon het interview door te zeggen dat hij op Ambien was, haalde toen een pakje sigaretten tevoorschijn en begon, schokkend, terloops te roken. (Voor de goede orde, de staat New York verbood roken in afgesloten werkruimtes, inclusief de sets van late night shows, in 2003.)
De tweevoudige Oscar-winnaar, die zei dat hij een pauze nam van acteren omdat hij niet langer geniet van de geest van samenwerking (of, zoals hij het uitdrukte: "Ik speel steeds minder goed met anderen"), was er om zijn nieuwe roman, Bob Honey Who Just Do Stuff: A Novel .
Het feit dat de titel geen enkele betekenis heeft, geeft een goed gevoel voor de stijl van het boek, een woordsaladebuffet vermomd als politieke satire.
In een klassieke postmoderne beweging creëerde Penn voor het eerst het personage Bob Honey - beschreven als een 57-jarige Californische man met 'een ultraviolente scepsis jegens de berichten en middelmatigheid van de moderne tijd' die oplicht als een moordenaar - voor een audioboek uit 2016, maar ontkende het schrijven van de roman, in plaats daarvan bewerend dat het geschreven was door een man die naar verluidt Pappy Pariah heette, die hij jaren geleden in Florida had ontmoet.
Toen hem werd gevraagd waarom hij loog, antwoordde Penn: "Er staat een regel in het boek die zegt: 'Soms lieg ik graag.'" Toen hem werd gevraagd of dat zijn woorden waren, zei hij dat het de woorden waren van een Duitse rockband genaamd AnnenMayKantereit. (Dit is inderdaad de moeite waard, want het is de naam van een van hun nummers).
Hij werkte vervolgens uit: "Toen ik voor het eerst aan dit boek dacht, begon ik een ritme van spraak te horen, een verteller over Bob Honey. Dus gaf ik hem een naam - Pappy Pariah - die een personage in de roman werd, en ik besloot om laat het even als zijn leven leven. En nu ben ik hier, in een evolutie van dat proces, en deel ik de ontwikkeling van de eerdere waarheid die ik je heb verteld. " En, eerlijke waarschuwing, dat is ongeveer zo coherent als dingen worden.
De beschrijving van de roman op de website van de uitgever is als volgt:
Bob Honey heeft moeite met het verbinden met andere mensen, vooral sinds zijn scheiding. Hij is het zat om elk moment op de markt te worden gebracht, ziek van een wereld waar zelfs een orgasme niet echt is totdat het wordt omgezet in een tweet. Bob is een toonbeeld van ouderwets Amerikaans ondernemerschap en verkoopt septische tanks aan Jehovah's Getuigen en organiseert pyrotechnische vertoningen voor buitenlandse dictators. Hij is ook een contractmoordenaar voor een off-the-books-programma dat wordt gerund door een Amerikaanse inlichtingendienst die zich richt op ouderen, zieken en anderen die deze consumptiegestuurde samenleving van haar middelen onttrekken.
Wanneer een nieuwsgierige journalist vragen begint te stellen, kan Bob niet beslissen of het een kans is om een soort nieuwe vriendschap te vormen of het begin van het einde voor hem. Met verraad op ieders lippen, terrorisme in ieders ogen en het Amerikaanse politieke leven zakt naar steeds lagere normen, besluit Bob dat het tijd is om een verandering aan te brengen - als hij niet wordt gedood door zijn mysterieuze controllers of eerst wordt blootgesteld in de roofzuchtige media.
De recensies van het boek zijn - zoals vaak het geval is bij fictie die lijkt te zijn geschreven op een cocktail van invloeden van Hunter S. Thompson, whisky en sedativa - zo slecht dat ze goed zijn.
In een boekbespreking voor The New York Times schreef Jeff Giles: "Wat heb je deze keer gedaan, Sean Penn? Wat is dit boekvormige ding dat ons te wachten staat?" De roman "een raadsel gewikkeld in een enigma en gek in mantel."
In The Huffington Post noemde Claire Fallon de roman "een oefening in -showing, een 160-pagina zelf." Ze vergeleek het met een 'koortsdroom', waarmee ze bedoelt dat het 'onzinnig, onaangenaam was en me zweterig liet van gemengde horror en verwarring'. En alsof dat nog niet genoeg was, is het ook wild beledigend, eindigend met een gedicht over #MeToo waarin hij de beweging 'een kruistocht voor peuters' noemt.
Op Twitter deelden gebruikers van sociale media op vergelijkbare wijze enkele van hun "favoriete" regels uit het boek.
Blij om de nieuwe "roman" van Sean Penn te ontdekken, is alles wat ik had gedroomd. https://t.co/ZlmmjWdDBM pic.twitter.com/MBRRiKLpBO
- Robin Wasserman (@robinwasserman) 27 maart 2018
Iemand moet Penn uitleggen dat "opzettelijk slecht schrijven" nog steeds erg slecht schrijven is.
Sean Penn heeft een boek geschreven. Iemand houdt hem tegen om er nog een te schrijven. Https://t.co/skb8LJDYFr pic.twitter.com/WtAyE3Czk6
- Anna Mazzola (@Anna_Mazz) 27 maart 2018
Geef deze man alstublieft een dagvaarding omdat hij de Engelse taal heeft aangevallen!
Sean Penn heeft een boek geschreven. Iemand houdt hem tegen om er nog een te schrijven. Https://t.co/skb8LJDYFr pic.twitter.com/WtAyE3Czk6
- Anna Mazzola (@Anna_Mazz) 27 maart 2018
De enige persoon die ogenschijnlijk van het leek te houden was Salman Rushdie, die een vuist schreef: "Ik vermoed dat Thomas Pynchon en Hunter S. Thompson dit boek leuk zouden vinden", wat hem niet eens zo veel complimenteert want het is een feitelijke verklaring, aangezien het proza duidelijk probeert de anarchistische scrabble-pot na te streven die het werk is van deze bekende professionele 20e-eeuwse alcoholisten.
Het is misschien wel het meest bizarre dat we hebben gelezen sinds dat Quincy Jones- interview, waarin hij beweert te hebben geslapen met Ivanka Trump. Die was tenminste leuk.
Diana Bruk Diana is een hoofdredacteur die schrijft over seks en relaties, moderne datingtrends en gezondheid en welzijn. Lees dit volgende
De "American Bro" is een internationale schaamte
Wat de verraderlijke opkomst van online fratcultuur voor de moderne man betekent.
Waarom mannen vreselijke risiconemers zijn
"!, " hij zegt. En doet dan iets heel, heel dom.
10 beroemde mannen die elke dag dezelfde outfit dragen
Is het een uniform? Of is het luiheid?
10 dingen die je niet wist over Justin Trudeau
Atleet, nerd, hopeloos romantisch, thespian. Ja, er is veel meer voor de Canadese premier dan alleen politiek.
Waar komt de naam "March Madness" vandaan?
Het echte verhaal achter de bankabele bijnaam van het NCAA-basketbaltoernooi.
Triomfantelijke terugkeer van Christie Brinkley naar het strand
En ja, het is iets om te aanschouwen.
Jon Hamm: The Best Life Interview
Jon Hamm, ster van Mad Men op tv, onthult de geheimen van mannelijkheid in een postmoderne wereld.
