Niet lang geleden werd ik voor het eerst vader. En sindsdien ben ik een betere man geworden. Niet "een betere man" in een of andere hokey, Jack Nicholson in As Good As It Gets manier, maar een betere man, praktisch gesproken.
Naast alle vreugdevolle, diep persoonlijke manieren is vaderschap een hel van het ding, het heeft me ook een aantal echte voordelen gegeven om op te starten. Het is alsof mijn kleine meid mijn eigen persoonlijke Sun Tzu is geweest. Hier is hoe ook jij de lessen van het vaderschap kunt gebruiken om al het andere in het leven onder de knie te krijgen. En voor meer geweldig relatie-advies, mis de 30 manieren om een (veel) betere echtgenoot te zijn niet. (En wat dat betreft een betere vrouw.)
1 Ik praat minder en luister meer
Mijn dochter, Kate, is geweldig. Heb je haar op dingen zien wijzen? Als een Einstein wijst ze. Ze kan ook lopen en glimlachen. Ze is duidelijk bestemd voor een prijsuitreiking in Stockholm. Er is echter één knelpunt: ze kan niet praten. Mijn dochter is 14 maanden oud. Een typische dag met haar is als het eerste half uur van 2001: A Space Odyssey .
Al deze stille tijd heeft een uitbetaling voor volwassenen: ik ben een actievere, expressievere luisteraar. Je kent die persoonlijke kwaliteit, meestal toegeschreven aan Bill Clinton, waarbij iemand je het gevoel kan geven dat je de enige persoon in de kamer bent? Welnu, pas de regels van papa-kindcommunicatie (empathie, laserachtige focus, enthousiasme) toe op volwassenen en je kunt ze uit je hand laten eten. Onlangs was ik aan het solliciteren voor een nieuwe baan. Je zou versteld staan hoe soepel een interview kan verlopen als je net doet alsof je toekomstige CEO een 14 maanden oud meisje is. Oh, en over sollicitatiegesprekken gesproken - als je er een hebt, ken dan deze 15 antwoorden die elk sollicitatiegesprek zullen tanken.
2 Ik houd mijn hoofd koel
Als je op je werk bent, is het niet ongebruikelijk dat iemand een slechte situatie omschrijft als een onzin. Nou, ik ben hier om je te vertellen dat het beheren van die storm een stuk eenvoudiger kan zijn als je in een echte bent geweest. Het is geen metafoor, vriend. Het is een echte pedioklimatologische gebeurtenis. We hebben allemaal gewerkt met baby's, mensen die van drama leven. Wanneer ze een obstakel tegenkomen, raken ze het gewoon kwijt. Het is geen weerspiegeling van het werkelijke niveau van gevaar.
Sinds Kate's geboorte categoriseer ik alle dingen in het leven in twee categorieën: dingen die de baby kunnen doden en dingen die de baby niet kunnen doden. Open kan bleekmiddel? Categorie één. Boze baas? Categorie twee. Door met ultiem gevaar om te gaan, ben je veel rustiger en verzamel je over alle andere onzin. En als je inderdaad superstress hebt, ken dan de 20 fouten die het alleen maar verergeren.
3 Ik ken mijn kracht
Mijn dochter, hoewel ze de liefste toekomstige MacArthur Fellow is die je ooit zult ontmoeten, heeft ongeveer evenveel gezond verstand als een zak met hamers. Dus, zodra het vaderschap begint, begin je alle hoeken te overwegen. Als je geen kind hebt, denk je niet veel na over het openen van een kofferbak. Wanneer ik Kate in één arm heb terwijl ik de kofferbak met de andere ontgrendel, denk ik na over waar mijn hand zou moeten zijn, op welke voet ik mijn gewicht zou moeten plaatsen. Mijn kinderloze vriend noemt het 'papa kracht', iets dat, zegt hij, tot alle nieuwe vaders komt. Het is waar, maar het gaat niet om spieren. Ik ben gewoon meer methodisch en meer bewust van mijn bewegingen. Ik ben als een ninja van ongelooflijk saaie dingen.
4 Ik blijf bij mijn pistolen
Shutterstock
Er gebeurt iets wanneer je een vader wordt: je neemt minder onzin. Geeft een ticketagent je terug over je stoeltoewijzing? Alstublieft. Je hebt een mens gemaakt! Overhandig gewoon de instapkaart.
Je twijfelt ook minder over jezelf. U neemt een beslissing en u doet het. Niet op een dwaze, Rumsfeldiaanse manier, maar als je vastlegt, pleeg je. Dingen moeten worden gedaan, en ze moeten nu worden gedaan. Dat klopt op de speelplaats en op de handelsvloer. Vaders zijn de ultieme CEO's.
5 Ik deel de Spotlight
De zorg voor een baby is een soort van lid zijn van de entourage van Mariah Carey of een assistent van Kim Jong-Un: je bent verantwoordelijk voor het anticiperen op de behoeften van een irrationeel persoon die volledig gescheiden is van de realiteit. Je zult alles doen om haar gelukkig te houden, en dus verwijder je ego uit de vergelijking.
Natuurlijk kon ik altijd naar de film gaan wanneer ik maar wilde, maar na een bepaald punt moet je jezelf afvragen: zal dit alles me een beter persoon maken? Twijfelachtig. Daarvoor heb je iemand nodig die je op je plaats zet. Het zenboeddhisme heeft dit concept van mu, of 'leegte', dat zich vaak manifesteert in de context van 'geen zelf' of 'geen ego'. Ik weet niet veel anders over het zenboeddhisme, maar ik weet dit wel: iedereen die met mu op de proppen kwam, had op een gegeven moment duidelijk wat gespannen erwten in zijn gezicht gegooid.
Ed Opmerking: dit verhaal speelde oorspronkelijk in het novembernummer van Best Life.
