Een van de leuke dingen van films is hoe open ze zijn voor interpretatie. Afhankelijk van wanneer je ze ziet - je leeftijd en humeur en algemene instelling - kan je beoordeling van die films heel anders zijn dan iemand die zelfs in hetzelfde theater met jou was. Zoals ze zeggen, het afval van de een is de schat van de ander, en vice versa. De betekenis van een film kan op die manier vloeiend zijn.
Maar soms begrijpen we het gewoon verkeerd. Hé, het gebeurt. Het kan een populaire mening zijn of het culturele klimaat, maar om welke reden dan ook missen wij, en miljoenen andere publieksleden, het punt. Een deel van het leven betekent dat we vroeg of laat allemaal proberen kunst te waarderen en het helemaal over ons hoofd te laten gaan. Dat is gewoon voor de cursus. Als we elke film "krijgen" die we ooit hebben gezien, zijn we ofwel leugenaars of de meest opmerkzame mensen die ooit hebben geleefd.
Hier zijn 23 voorbeelden van films waarvan we allemaal dachten dat we ze begrepen, maar er was echt meer aan de hand dan we ooit vermoedden. Dus lees verder, en laat je geest verbazen!
1 Wall Street (1987)
© Twentieth Century Fox
"Hebzucht is bij gebrek aan een beter woord goed." Toen miljardairbelegger Gordon Gekko die beruchte lijn uitte in Oliver Stone's meesterwerk van corruptie en kapitalisme uit 1987, was Wall Street- scenarist Stanley Weiser er vrij zeker van dat de echte boodschap luid en duidelijk werd afgeleverd. Hebzucht is niet goed. Integendeel zelfs.
Gekko's wereldbeeld hoort niet te worden toegejuicht, maar uitgejouwd. Maar dit weerhoudt kijkers er niet van om precies het tegenovergestelde te denken. "Wat ik vreemd en vreemd verontrustend vind, " schreef Weiser in een essay van LA Times uit 2008, "is dat Gordon Gekko is mythologized en verheven van de rol van schurk naar die van held."
2 Black Swan (2010)
Fox zoeklichtafbeeldingen
Ballet is alles voor Nina (gespeeld door Natalie Portman), die vecht tegen haar eigen fysieke beperkingen en een getalenteerde nemesis om de rol van je leven te krijgen in Tchaikovsky's ballet 'Swan Lake'. Maar sommigen hebben beweerd dat dit helemaal geen film over ballet is. Dat is moeilijk te doorgronden - is dat niet hetzelfde als zeggen dat Ghostbusters geen film is over busting spoken?
De New York Times maakte een overtuigend argument en beweerde dat het echte doel van regisseur Darren Aronofsky was om 'te impliceren dat de echtste vervulling van een vrouw als (heteroseksuele) geliefde, vrouw en moeder is, en dat Nina's beste artistieke successen haar persoonlijk nooit kunnen compenseren offers." Met andere woorden, het is een commentaar op de theorie dat de echte plaats van een vrouw thuis is.
3 The Shining (1980)
De overgrote meerderheid van de mensen die de horror-klassieker van Stanley Kubrick zagen, zag niet veel meer dan de griezelige geesten die in elke gang in het Overlook Hotel op de loer lagen. Ze waren de reden dat romanschrijver Jack Torrance (briljant gespeeld door Jack Nicholson) gek werd en probeerde zijn familie af te slachten. Nou, wacht - niet zo snel.
Volgens niet minder een autoriteit dan Stephen King, die de roman schreef waarop de film is gebaseerd, is het verhaal echt een allegorie voor alcoholisme. Het kan je vergeven worden dat je dat mist, want zelfs Mr. King dacht dat de boodschap in de film was gebagatelliseerd en Kubrick zijn verhaal veranderde in 'een binnenlandse tragedie met slechts vaag bovennatuurlijke boventonen'. Maar het verband tussen alcohol en waanzin bestaat nog steeds. In feite wordt Torrance pas moorddadig nadat hij door een geest van drank werd bediend.
4 Starship Troopers (1997)
Touchstone-afbeeldingen
Regisseur Paul Verhoeven heeft een lange geschiedenis in het maken van actiefilms die leuker zijn dan inhoud - Total Recall zal waarschijnlijk niet worden ontleed in veel colleges "filmtheorie" - dus het is waarschijnlijk geen grote verrassing dat deze sciencefiction uit 1997 drama, over mensen die een oorlog voeren tegen vijandige buitenaardse insectenindringers, werd afgedaan als eendimensionaal pluis. Maar zoals Verhoeven zelf in het dvd-commentaar toegaf, was de boodschap van de film echt "Oorlog maakt fascisten van ons allemaal". Let goed op en je zult merken dat het echt een satire is van jingoisme en blind patriottisme.
5 Wizard of Oz (1939)
IMDB / 1939 Warner Home Video
Het is een van die alomtegenwoordige films die de meesten van ons zo vaak hebben gezien dat we de dialoog praktisch uit het hoofd kunnen reciteren. Maar het verhaal is niet wat je denkt dat het is - volgens een prominente theorie voor het eerst gesteld in de jaren 1960 door een leraar op de middelbare school genaamd Henry Littlefield.
Littlefield beweerde dat Wizard of Oz eigenlijk een politieke allegorie zou kunnen zijn voor het Amerikaanse monetaire beleid van de late 19e eeuw. Dorothy vertegenwoordigt de gemiddelde burger, de vogelverschrikker zijn de boeren die hun leningen niet kunnen terugbetalen aan de bank, de Tin Man is de industriële arbeider en de leeuw is William Jennings Bryan, een populistische leider die voorstander was van het toevoegen van zilver aan de gouden standaard. De boze heks van het oosten vertegenwoordigt de bankiers en haar zus is droogte - het is geen toeval dat ze werd gedood door water. Zelfs de naam Oz is vermoedelijk een afkorting voor een ounce goud.
Laten we duidelijk zijn: deze theorie is precies dat: een theorie. En er is geen tekort aan critici. Als u het echter koopt, zult u de film nooit meer op dezelfde manier bekijken!
6 Fight Club (1999)
IMDB / Fox 2000 afbeeldingen
Tyler Durden, de belangrijkste provocateur van Fight Club , speelt met Brad Pitt moeiteloos in deze bewerking van de roman Chuck Palahniuk uit 1999. Hij kan zo charmant zijn dat het gemakkelijk is om te vergeten, oh ja, alles wat hij vertegenwoordigt is vrijwel kwaadaardig en verkeerd. Maar dat weerhield mannen over de hele wereld niet om hun eigen echte vechtclubs te vormen, waar ze de snot uit elkaar sloegen en de (wij denken) vrij duidelijke boodschap van de film misten, dat handel in gevoelloos consumentisme voor giftige mannelijkheid is gewoon iets slechts nemen en het erger maken. Het is weer helemaal Wall Street - maar dan met geweld!
7 American Sniper (2014)
© 2014 Warner Bros.
Weinig films zijn zo politiek verdeeld geweest als dit door Clint Eastwood geregisseerde verhaal van Navy Seal sniper Chris Kyle, zoals uitgevoerd door Bradley Cooper. Beide zijden van het politieke spectrum beweerden dat de film hun standpunt bevestigde, waarbij links erop stond dat het een onrechtvaardige oorlog afbeeldde en de veteranen die het slachtoffer waren geworden, en rechts het tegenovergestelde beweerde dat het liet zien hoe de terroristische dreiging in het midden Oost werd op afstand gehouden door onze dappere soldaten. Iedereen, van Michael Moore en Seth Rogen tot Sarah Palin en Kid Rock, wogen erover, maar ze bleken allemaal ongelijk te hebben. De film "heeft zeker niets te maken met (politieke) partijen of wat dan ook", zei Eastwood in een interview. "Er is geen ander politiek aspect dan het feit dat er veel dingen gebeuren in oorlogsgebieden."
8 Dirty Dancing (1987)
Vestron afbeeldingen
Roger Ebert verwierp beroemd Dirty Dancing als een "meedogenloos voorspelbaar verhaal van liefde tussen kinderen met verschillende achtergronden." Zelfs de hardcore fans van de film probeerden niet te beweren dat er iets meer aan de hand was dan een goed moment om voet te tikken, een rom-com met meer dansen. Hoewel het zeker een feel-good-romantiek in het hart is, zijn er thema's die een beetje dieper graven dan gewoon de tijd van je leven hebben.
Sommige critici hebben het zelfs een feministisch meesterwerk genoemd, een subversieve strijdkreet voor vrouwen om hun onafhankelijkheid te laten gelden. Baby Houseman, de heldin van de film, weigert immers door mannen te worden geduwd en neemt in plaats daarvan haar eigen beslissingen. Zoals een criticus schreef, zag het publiek een vrouwelijk personage "kiezen en enthousiast instemmen met seks, buiten het huwelijk en alles, om ervan te genieten, er geen spijt van te krijgen en als gevolg daarvan geen tragische karmische gevolgen te hebben."
9 American Psycho (2000)
Toen American Psycho in 2000 werd uitgebracht, waren veel mensen erg overstuur. Ze beschuldigden het van het verheerlijken van geweld en het wild misogynistisch zijn, volledig mistend de satire van dit verwrongen verhaal van een seriemoordenaar genaamd Patrick Bateman (gespeeld door Christian Bale). De regisseur, Mary Harron, verduidelijkte dit in de New York Times en noemde de film 'een surrealistische satire, en hoewel veel scènes tergend gewelddadig waren, was het duidelijk bedoeld als een kritiek op mannelijke vrouwenhaat, geen goedkeuring ervan'.
10 Josie and the Pussycats (2001)
© 2001 Universal Studios
Het kan iedereen vergeven worden dat deze tienerkomedie weinig boodschap bevat. Vooral een film zoals Josie en de Pussycats , die op het eerste gezicht een overdreven MTV-achtige extravaganza kan lijken die inhoudelijk kort is en vol flagrante commercialiteit is - volgens IMDB hebben 73 verschillende bedrijven productplaatsing in de film gekregen.
Maar als je het nog eens bekijkt, realiseer je je misschien dat de film in werkelijkheid een uiting is van wat sommige critici ervan beschuldigden. "Mensen begrepen het niet echt", heeft mede-ster Rosario Dawson gezegd. "Maar als je het nu bekijkt, zit je zo aan het geld - van mediamanipulatie tot aantekeningen en boybands." Of zoals een van de insiders van muziek zegt: "Het is bijna de idiocracy- versie van de muziekbusiness."
11 Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)
Focusfuncties
Met de beste (en meest ingetogen) prestaties van Jim Carrey is Eternal Sunshine een futuristische romance over twee mensen die verliefd worden, hun herinneringen aan elkaar laten wissen en elkaar vervolgens voor een tweede keer vinden.
Het meest onbegrepen en fel betwiste moment is die laatste scène, waar Joel (Carrey) en Clementine (Kate Winslet) beiden ruzie maken over of ze bij elkaar moeten blijven, en hun laatste woorden tegen elkaar zijn: 'Oké'.
Maar is het "ok" zoals in "je hebt gelijk, dit is voorbij", of "ok" zoals in "ok, we zullen het een laatste kans geven?" En dan is er de laatste montage van de twee (voormalige?) Geliefden die elkaar achtervolgen in een witte waas, herhaald op een constante lus. Is het het meest deprimerende einde ooit, of het meest optimistische? Zijn ze gedoemd om hun fouten te herhalen, of is het herhalen van hun fouten precies het punt van liefde? Het internet is gevuld met theorieën en discussies over dat laatste moment betekent en of het hoopvol of diep pessimistisch is. Het mysterie ervan, het feit dat we het misschien nooit echt zullen weten, kan helemaal de bedoeling zijn.
12 Inception (2010)
© 2010 Warner Bros.
De laatste scène in Christopher Nolan's Inception , met in de hoofdrol Leonardo DiCaprio, is een van de meest fel besproken in de filmgeschiedenis. Wanneer Dom Cobb (DiCaprio) terugkeert naar zijn huis en wordt herenigd met zijn kinderen na jaren van ballingschap, gebruikt hij zijn "totem", een tol die hem helpt onderscheid te maken tussen de echte en droomwereld, om te beslissen of wat hij ziet, weet je… echt.
De totem blijft draaien, wat impliceert dat hij nog steeds in een droom is. Of is hij? Publiek heeft er al jaren ruzie over, vastbesloten om tot een consensus te komen over wat er echt is gebeurd. Maar niet weten wat er echt is gebeurd, is misschien het hele punt. Zoals Nolan in interviews heeft gezegd, ging die laatste scène echt over 'het opleggen van een dubbelzinnigheid van buiten de film'. Wat het betekent is misschien wat je denkt dat het betekent.
13 (500) Zomerdagen (2009)
Het is niet moeilijk te begrijpen waarom deze film uit 2009, met in de hoofdrollen Joseph Gordon-Levitt en Zooey Deschanel, zoveel mensen in verwarring heeft gebracht. Op het eerste gezicht lijkt het zeker de basisformule van een indie-romantische komedie te volgen. Zoals de eerste regel van de film ons vertelt: "Dit is een verhaal van jongen ontmoet meisje." Maar in dit geval is het meisje niet zo geïnteresseerd in een romantische relatie met de jongen, en dat is waar het probleem begint.
Is dit een liefdesverhaal van een man die probeert te begrijpen waarom een meisje hem niet meer wil, of een man die weigert nee te beantwoorden als antwoord? "Ik zou iedereen die verliefd is op mijn personage aanmoedigen om het opnieuw te bekijken en te onderzoeken hoe egoïstisch hij is", zei Gordon-Levitt in een interview. "Hij ontwikkelt een mild waanidee over een meisje op wie hij al deze fantasieën projecteert."
14 Robocop (1987)
Orion afbeeldingen
De actiethriller uit 1987 van regisseur Paul Verhoeven - ja, het is niet de eerste keer dat hij op deze lijst staat en het zal niet de laatste zijn - lijkt behoorlijk kort en droog. Een politieagent wordt gedood in de uitoefening van zijn plicht en wordt omgezet in een misdaadbestrijdende cyborg. Eenvoudig genoeg, toch? Niet volgens Verhoeven, die in een interview zei dat Robocop echt een "Amerikaanse Jezus" is.
We maken geen grapje. "Het gaat over een man die na vijftig minuten wordt gekruisigd", legt Verhoeven uit. "Dan wordt het in de volgende vijftig minuten opgewekt en is dan als de supercop van de wereld." Daar ga je dan. Mysterie opgelost. Het gaat over Jezus… als een robotachtige, meedogenloze agent. Klinkt… logisch… toch?
15 Lost In Translation (2003)
© 2003 Focusfuncties
Het is een van de grote ongehoorde dialoogregels in de bioscoop. Wat fluisterde Bob Harris (Bill Murray) precies tegen het pasgetrouwde Charlotte (Scarlett Johansson) aan het einde van Lost In Translation ? Iedereen heeft zijn theorieën en de meeste zijn behoorlijk romantisch. En waarom niet? De hele film gaat over twee personages die vechten tegen hun overduidelijke chemie.
Wat er ook tussen hen werd gezegd, het moest een bekentenis zijn van onbeantwoorde liefde, of beloften om elkaar in de toekomst te zien. Het blijkt dat niets daarvan waar is. Of misschien is het allemaal. Zoals regisseur Sofia Coppola in een interview uitlegde: "Dat ding dat Bill fluistert tegen Scarlett was nooit iets. Ik zou er later achter komen wat ik moest zeggen en toevoegen en dat hebben we nooit gedaan. Mensen vragen me altijd wat er wordt gezegd. Ik hou altijd van het antwoord van Bill: dat het tussen geliefden is - dus daar zal ik het bij laten."
16 Natural Born Killers (1994)
Warner Bros.
Natural Born Killers gaat door met wat een terugkerend thema op deze lijst lijkt te zijn: films die beschuldigd worden van verheerlijkend geweld terwijl ze precies het tegenovergestelde doen. Geschreven door Quentin Tarantino en geregisseerd door Oliver Stone, volgt deze film de gewelddadige uitbuitingen van seriemoordenaars / geliefden Mickey (Woody Harrelson) en Mallory (Juliette Lewis), en sommige critici klaagden dat het "degenereert in het ding dat het bekritiseert."
Maar dit bloederige epos ging niet zozeer over kritiek als over een wilde satire van de beroemdheidscultuur en de roddelbladen. Uiteindelijk was het moeilijk om onderscheid te maken tussen de goeden en de slechten, of het bloedbad en het amusement. Wat we bekritiseerden, zoals we uiteindelijk hebben geleerd (tenminste als je het genoeg hebt bekeken), was helemaal de bedoeling.
17 Dawn of the Dead (1978)
Dawn Associates
George Romero was de meester van zombiefilms - zijn meesterwerk uit 1968, Night of the Living Dead , wordt nog steeds beschouwd als een bepalende prestatie van het genre - dus het is geen verrassing dat het meeste publiek naar een film als Dawn of the Dead keek en dacht: "Ja, gewoon weer een film over de ondoden die uit de graven opstaan en de levenden kwellen. " Niet eens in de buurt. Het is een grote zombiemetafoor voor onze hersenloze consumentencultuur. Er is een reden dat het zich afspeelt in een winkelcentrum, waar de vier mensen zich verbergen terwijl zombie door de gangen tussen lang verlaten winkels dwaalt. "Ze weten niet waarom, " zegt een van de levenden van de zombieklanten. "Ze herinneren het zich gewoon. Onthoud dat ze hier binnen willen zijn."
18 Fahrenheit 451 (2018)
© 2017 - HBO
Als je de nieuwste verfilming van de Ray Bradbury-klassieker zag - deze met Michael B. Jordan en Michael Shannon in de hoofdrol - had je waarschijnlijk dezelfde verkeerde interpretatie die elke middelbare scholier dwong om de Ray Bradbury-roman uit 1953 te lezen: het gaat om overheidscensuur.
Ahh, maar niet zo snel. Zoals LA Weekly meer dan tien jaar geleden meldde, probeerde Bradbury zelf duidelijk te maken dat Fahrenheit 451 geen 'verhaal is over censuur door de overheid. Noch was het een reactie op senator Joseph McCarthy, wiens onderzoeken de angst al hadden aangewakkerd en de creativiteit van duizenden hadden onderdrukt. " Dus waar gaat het over? Volgens het eigen verhaal van de auteur is het een verhaal "over hoe televisie de interesse in het lezen van literatuur vernietigt." Plots is al dat branden van boeken veel logischer, nietwaar?
19 The Lion King (1994)
Wanneer je de Disney-klassieker The Lion King uit 1994 noemt, is het eerste wat je te binnen schiet het nummer "Hakuna Matata". Je herinnert je dat lied toch? Alleen al het lezen van de naam was waarschijnlijk genoeg om de melodie te neuriën. Dat is ironisch, omdat het uitgangspunt van dat lied de hele boodschap van de film tegenspreekt.
Het gaat niet om een probleemloze filosofie. Integendeel zelfs. Dit is een film over het onder ogen zien van de harde realiteit, verantwoordelijkheid nemen zelfs als je je er niet klaar voor voelt. Dat is letterlijk Simba's hele reis. Met andere woorden, als je The Lion King associeert met "geen zorgen voor de rest van je dagen", heb je het punt volledig gemist. (Je begreep echter wel het punt van één muzikale scène, die zich afspeelt lang voordat Simba tot een verantwoordelijke leeuw rijpt.)
20 Casablanca (1942)
Het American Film Institute koos het als de nummer één grootste liefdesverhalen ooit verteld op het scherm. En het is zeker vol met veel papperige dialoog die niet misplaatst zou klinken in een moderne rom-com. ("Was dat bommen of gewoon mijn hart kloppen?" Ik bedoel, kom op!) Maar eigenlijk is dit geen film over de romantiek tussen Rick (Humphrey Bogart) en Ilsa (Ingrid Bergman). Er zit een romance in, maar dat is hetzelfde als zeggen dat Jaws gaat over de relatie tussen Roy Scheider en zijn vrouw.
Nee, Casablanca is echt een verhaal over neutraliteit, en wanneer het belangrijk is om partij te kiezen. Vergeet niet dat de film werd uitgebracht toen de Verenigde Staten de Tweede Wereldoorlog nog niet waren ingegaan, hoewel Nazi-Duitsland hun ware aard niet precies verborg. Casablanca gaat over de strijd van één man om onpartijdig te blijven wanneer alles in hem hem vertelt dat het tijd is om zich bij de goeden te voegen. En voor meer feiten over je favoriete films, bekijk de 50 originele titels voor hitfilms We zijn zo blij dat het niet is gebeurd.
Om meer verbazingwekkende geheimen te ontdekken over hoe je je beste leven kunt leiden, klik hier om ons te volgen op Instagram!
