Passievrucht heeft een karakteristieke smaak en aroma waardoor het anders is dan ander fruit. Sommigen van jullie weten misschien niet hoe deze vrucht smaakt, welke delen ervan gegeten kunnen worden en hoe je het moet eten.
Wist u?
Een passievrucht bevat 13 verschillende carotenoïden en niet-voedende fytochemicaliën, die het lichaam helpen bij de aanmaak van vitamine A. De in vet oplosbare carotenoïden in de vrucht zorgen voor een betere opname van vitamine A.
De passievrucht is een Braziliaanse vrucht.Passiflora edulis is een wijnstoksoort passiebloem, waarvan de gebruikelijke namen passievrucht, passievrucht of paarse granadilla zijn. Deze vruchten groeien op klimplanten en worden vooral gekweekt in de tropische en subtropische gebieden. Ze kunnen verschillen in grootte en zoetheid. Ze kunnen zo groot zijn als een ei of zo groot worden als een grapefruit. Meestal zijn ze geurig en zoet van smaak. Ze zijn er in twee kleuren: paars en geel. De paarse zijn zoeter, sappiger en geuriger dan de gele.
Een passievrucht eten
Als je een passievrucht koopt, ga dan altijd voor degene met een verschrompelde buitenste laag. Hoe meer gerimpeld het fruit, hoe zoeter het is. Kies een passievrucht die stevig is en sterk ruikt.
Kies geen harde, omdat dit aangeeft dat het fruit is geplukt voordat het rijp was. Vermijd ook om er een te kopen die overdreven gekreukeld en licht van gewicht is. Overmatig verschrompelde vruchten zijn erg oud.
Neem een rijpe passievrucht. Was het. Hoewel je alleen de binnenste, vlezige zaden gaat eten, voorkomt wassen dat het stof en de ziektekiemen op de buitenste laag in het vruchtvlees terechtkomen.
Snijd het fruit doormidden. Schep met behulp van een lepel of schep het vruchtvlees en de zaden eruit. Eet de zaden en het vruchtvlees waarin ze zitten.
Na het eruit scheppen van het vruchtvlees en de zaden kan het schepje zo gegeten worden. De zaden hoeven niet weggegooid te worden.
Andere delen van een passievruchtplant
Van een passievruchtplant wordt gezegd dat hij een giftige stof produceert die cyanogene glycoside wordt genoemd. De bladeren van deze plant bevatten er grote hoeveelheden van. Veel mensen kiezen ervoor om de bladeren te koken en in hun eten op te nemen. Het eten van rauwe bladeren of het per ongeluk consumeren van rotte bladeren kan schadelijk blijken te zijn.
Ook is het niet aan te raden om het sap van deze plant te consumeren.
Als de passievrucht niet rijp is, bevat de schil van de vrucht grote hoeveelheden cyanogene glycoside. Je ruikt het aan de onrijpe fruitmuur. Dus het eten van de schil van een passievrucht moet worden vermeden. Het smaakt bitter en is giftig van aard. Het eten van de schil van deze vrucht kan leiden tot maagklachten en cyanidevergiftiging veroorzaken.
Andere manieren om fruit te eten
Passievrucht kan worden toegevoegd aan fruitsalades. Het vruchtvlees of de saus van de vrucht kan worden gebruikt in desserts zoals ijslolly's, ijsjes en cheesecakes.
Passievruchtmousse is populair in Brazilië en het vruchtvlees wordt gebruikt in taartversieringen.
Het is een van de belangrijkste vruchten in Colombia, waar het wordt gebruikt in sappen en desserts.
In Sri Lanka is passievruchtensap met faluda een populair gerecht.
In Mexico wordt het rauw gegeten met chilipoeder.
In Hawaï wordt de siroop gebruikt om vlees en groenten te marineren.
In Zuid-Afrika wordt het gebruikt om yoghurt en frisdrank op smaak te brengen.
Het sap van deze vrucht wordt vaak aan andere vruchtensappen toegevoegd om hun aroma te versterken. Passiona, een frisdrank met passievruchtensmaak, wordt in Australië geconsumeerd.
Gezondheidsvoordelen
Passievrucht bevat substanties als piceatannol, scirpusin B en polyfenol in aanzienlijke hoeveelheden. Het is rijk aan antioxidanten. Het consumeren van fruit kan helpen om veel degeneratieve en chronische gezondheidsproblemen op afstand te houden. Omdat het rijk is aan magnesium, helpt het consumeren van deze vrucht bij het versterken van botten en bij het koolhydraatmetabolisme. Het vezelgeh alte van fruit bevordert de spijsvertering. Passievruchtzaden zijn nuttig voor vasorelaxatie of verwijding van bloedvaten, wat leidt tot een gezond cardiovasculair systeem.
Passievruchtvariëteiten
In totaal zijn er 50 variëteiten van de passievrucht. Ze zijn voornamelijk te vinden in twee kleuren; namelijk geel en paars. De gele variëteit (flavicarpa) is groter in omvang (de grootte van een grapefruit) in vergelijking met zijn paarse tegenhanger (edulis) die kleiner is dan een citroen. Het is ook minder aromatisch.
Sommige variëteiten van de paarse passievrucht zijn Black Knight, Edgehill, Frederick, Kahuna, Paul Ecke, Purple Giant en Red Rover.
Sommige variëteiten van de gele passievrucht zijn Brazilian Golden, Golden Giant, Noel's Special, University Round en University No. B-74.
Dit ging allemaal over het eten van een passievrucht en de manieren waarop die gegeten kan worden. De eetbare delen van deze vrucht zijn, zoals je zag, het vruchtvlees en de zaden, die rauw kunnen worden gegeten of aan desserts of drankjes kunnen worden toegevoegd om hun smaak te versterken.
